cōn (język wilamowski)
cōn (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) anat. stomat. ząb[1]
- (1.2) anat. zool. herp. ząb
- (1.3) anat. zool. kieł
- odmiana:
- (1.1-3) lp cōn; lm cȳn
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cōnrȧjsa, cōnvəjtun, eḱḱcōn m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- por. niem. Zahn
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała
- zobacz też: cȳn fłenna
- źródła:
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 78.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.