buon (język włoski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbwɔn]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zob. buono
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) buongiorno
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) skrócona forma buon (od przymiotnika buono) występuje przed samogłoską, np.: di buon animo, buon appetito lub przed spółgłoską, po której następuje samogłoska lub spółgłoska l lub r[1], np.: buon profumo; przymiotnik buona (ż) pozostaje nieskrócony, gdy występuje po nim słowo zaczynające się na spółgłoskę, np.: buona madre. Elizję stosuje się zaś, gdy po słowie buona występuje samogłoska, np.: buon'amica
- źródła:
- ↑ Hasło „buono” w: Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.