bunn (język norweski (bokmål))
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dno
- odmiana:
- (1.1) en bunn, bunnen, bunner, bunnene
- przykłady:
- (1.1) Dykkerne fant en skatt på bunnen av havet. → Płetwonurkowie znaleźli skarb na dnie oceanu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) botn
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bunn (język wilamowski)
bunn (1.1)
bunn (1.2)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. Vicia faba[1], bób (roślina)[2]
- (1.2) spoż. bób (nasiona)
- odmiana:
- (1.1-2) lp bunn; lm bunna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
- źródła:
- ↑
Hasło „Vicia faba” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 52.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.