budnik (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈbudʲɲik], AS: [budʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. kramarz[1], właściciel „budy” kramarskiej
(1.2) daw. strażnik kolejowy mieszkający w budce[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) strażnik kolejowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. buda ż, budka ż
przym. budniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kramarz
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 126.
  2. ↑ Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 10/1901, s. 147.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.