brutka (język polski)
- wymowa:
- AS: /brutka/
- homofon: bródka
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) gw. (Warmia) narzeczona, panna młoda[1][2]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. forma męska brutkan
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Braut[1] + pol. -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzeczona
- źródła:
brutka (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) panna[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Braut + kasz. -ka
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.