bəru̇ffa (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik mocny, nierozdzielnie złożony
- (1.1) wzywać, urok rzucić[1]
- odmiana:
- (1.1) czas przeszły prosty: rīf, imiesłów czasu przeszłego: byru̇ffa
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. ruofen < swn. berufen, berüefen, beruofen < swn. biruofōn
- por. niem. berufen
- uwagi:
- zobacz też: ru̇fa • ȧjru̇ffa • bəru̇ffa • byru̇ffa • unbyru̇ffa
- źródła:
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 64.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.