admonicyja (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˌadmɔ̃ɲiˈʦ̑ɨja], AS: [admõńicyi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) śr.pol. upomnienie[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. admonicja ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. admonitiō[2]
źródłosłów dla pol. admonicja
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „admonicyja” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „admonicja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.