горіти (język ukraiński)

transliteracja:

gorìti

wymowa:

горі́ти zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) palić się, płonąć^[1]

odmiana:

(1.1) ^[2]

 

bezokolicznik			горі́ти
		liczba pojedyncza		liczba mnoga
	tryb rozkazujący
	1 os.			горі́мо, горі́м
	2 os.	гори́		горі́ть
	czas przyszły
	1 os.	горі́тиму		горі́тимемо, горі́тимем
	2 os.	горі́тимеш		горі́тимете
	3 os.	горі́тиме		горі́тимуть
	czas teraźniejszy
	1 os.	горю́		горимо́, гори́м
	2 os.	гори́ш		горите́
	3 os.	гори́ть		горя́ть
	imiesłów przymiotnikowy czynny
	imiesłów przysłówkowy współczesny		горячи́*
	czas przeszły
	m	горі́в		горі́ли
	ż	горі́ла
	n	горі́ло
	imiesłów przymiotnikowy przeszły
	imiesłów przymiotnikowy bierny
	forma bezosobowa
	imiesłów przysłówkowy uprzedni		горі́вши

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. горіння n, горючість ż, гар m, гарячінь ż, гарячість ż, гарячка ż, гарячковість ż, гарячність ż, гарячкування n, гаряч m

czas. гарячити ndk., гарячитися ndk., гарячіти ndk., гарячішати ndk., гарячкувати ndk., гарячкуватися ndk.

przym. горілий, горючий, гарячий, гаряченький, гарячковий, гарячковитий, гарячкуватий, горілчаний

przysł. гаряче, гарячково, гарячковито, гарячкувато

związki frazeologiczne:

земля горить під ногами • не горить • робота горить в руках / робота горить під руками • діло горить в руках / діло горить під руками • як Бог годить, то й мокре горить

etymologia:

uwagi:

źródła: