πυρετός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [pi.re.ˈtos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. gorączka

(1.2) przen. gorączka, niepokój, pośpiech

odmiana:

(1) M17

przykłady:

(1.1) Δεν είμαι καλά κι έχω πυρετό. → Nie czuję się dobrze i mam gorączkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. πυρέσσω

przym. εμπύρετος, πυρετικός, πυρετώδης, πυρετογόνος

rzecz. πυρ n, πυρά ż, πυράδα ż, πυρέτιο n

zdrobn. πυρετάκος

przysł. πυρετικά

form. słow. πυρο- / πυρό-, πυρι- / πυρί-, πυρ- / πύρ-

związki frazeologiczne:

με έπιασε τεταρταίος πυρετός → blady strach padł na mnie

etymologia:

gr. πυρετός

uwagi:

źródła: