zakręcić

From za- +‎ kręcić. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zakræ̃t͡ɕit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zakræ̃t͡ɕit͡ɕ/

zakręcić pf (imperfective kręcić)

1. to twirl, to spin, to turn
   • 1930 [c. 1455], “Lev”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 5, 8:

     Offyerowacz bødzye dwye garlyczi... panv... y da ge kaplanowy, gensze pyrwe offyervge za grzech, zakrøczyw glowø gego (retorquebit caput eius ad pennulas) tako, zebi syø gardla *dzerszalo any owszem gey vrwacz

     [Ofierować będzie dwie garlicy... Panu... i da je kapłanowi, jenże pirwe ofieruje za grzech, zakręciw głowę jego (retorquebit caput eius ad pennulas) tako, żeby się gardła dzierżała ani owszem jej urwać]

• Polish: zakręcić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zakręcić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish zakręcić. By surface analysis, za- +‎ kręcić.

• IPA^(key): /zaˈkrɛɲ.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: za‧krę‧cić

zakręcić pf (imperfective zakręcać)

1. (transitive) to start spinning, to start twisting (to cause something to begin to rotate) [+accusative] or [+instrumental]

   Synonym: zawiercić

2. (transitive) to curl (to twist or form (e.g. hair, etc.) into ringlets or waves)
3. (transitive) to spin, to twist (to tightly wrap something around something else)
4. (intransitive, of roads) to wind, to bend (to change directions)

   Synonym: skręcić

5. (intransitive, of people, vehicles, etc.) to turn (to change directions)

   Synonym: skręcić

6. (transitive) to shut off by twisting (closing off a pipe etc. to cut the flow of a gas, liquid, or heat)
7. (transitive) to screw on (to close or cover something, e.g. a jar or bottle, tightly)
8. (transitive, colloquial) to ring up, to dial up (to contact by telephone) [+ do (genitive) = whom]

   Synonyms: dryndnąć, przedryndać, przedzwonić, zadryndać, zadryndnąć, zadzwonić, zatelefonować

zakręcić pf (imperfective kręcić)

1. (reflexive with się) to spin (to make rotations about one's own axis)
2. (reflexive with się) to pace (to walk back and forth in a small distance)
3. (reflexive with się, colloquial) to hang around (to endear someone by being near them) [+ koło (genitive)] or [+ wokół (genitive) = around what]
4. (reflexive with się, colloquial) to rush (to act quickly in order to take care of something) [+ koło (genitive) = around what/whom]

• zakręcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakręcić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zakręcić”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zakręcić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zakręcić”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 8, Warsaw, page 135