zakazać

See also: zakażać

Polish

Inherited from Old Polish zakazać, from Proto-Slavic *zakazati. By surface analysis, za- +‎ kazać.

zakazać pf (imperfective zakazywać)

(transitive) to forbid, to prohibit, to disallow, to ban [+ (dative) (genitive/infinitive) = (someone) from (something)]
Rodzice zakazali dzieciom grać w gry komputerowe.
The parents have forbidden their children to play computer games.

Conjugation of zakazać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakazać
future tense	1^st	zakażę			zakażemy
	2^nd	zakażesz			zakażecie
	3^rd	zakaże			zakażą
	impersonal	zakaże się
past tense	1^st	zakazałem, -(e)m zakazał	zakazałam, -(e)m zakazała	zakazałom, -(e)m zakazało	zakazaliśmy, -(e)śmy zakazali	zakazałyśmy, -(e)śmy zakazały
	2^nd	zakazałeś, -(e)ś zakazał	zakazałaś, -(e)ś zakazała	zakazałoś, -(e)ś zakazało	zakazaliście, -(e)ście zakazali	zakazałyście, -(e)ście zakazały
	3^rd	zakazał	zakazała	zakazało	zakazali	zakazały
	impersonal	zakazano
conditional	1^st	zakazałbym, bym zakazał	zakazałabym, bym zakazała	zakazałobym, bym zakazało	zakazalibyśmy, byśmy zakazali	zakazałybyśmy, byśmy zakazały
	2^nd	zakazałbyś, byś zakazał	zakazałabyś, byś zakazała	zakazałobyś, byś zakazało	zakazalibyście, byście zakazali	zakazałybyście, byście zakazały
	3^rd	zakazałby, by zakazał	zakazałaby, by zakazała	zakazałoby, by zakazało	zakazaliby, by zakazali	zakazałyby, by zakazały
	impersonal	zakazano by
imperative	1^st	niech zakażę			zakażmy
	2^nd	zakaż			zakażcie
	3^rd	niech zakaże			niech zakażą
passive adjectival participle		zakazany	zakazana	zakazane	zakazani	zakazane
anterior adverbial participle		zakazawszy
verbal noun		zakazanie

noun