voga

See also: vogâ

Catalan

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Galician

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Icelandic

Etymology

From Old Norse vága, from Middle Low German wagen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɔːɣa/
  • Rhymes: -ɔːɣa

Verb

voga (weak verb, third-person singular past indicative vogaði, supine vogað)

  1. (transitive, with accusative) to dare (to do something)
    Synonyms: þora, áræða, dirfast
  2. (transitive, with dative) to endanger, to put at risk
    Synonym: hætta

Conjugation
voga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að voga
supine
(sagnbót)		 vogað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vogandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég voga við vogum present
(nútíð)		 ég vogi við vogum
þú vogar þið vogið þú vogir þið vogið
hann, hún, það vogar þeir, þær, þau voga hann, hún, það vogi þeir, þær, þau vogi
past
(þátíð)		 ég vogaði við voguðum past
(þátíð)		 ég vogaði við voguðum
þú vogaðir þið voguðuð þú vogaðir þið voguðuð
hann, hún, það vogaði þeir, þær, þau voguðu hann, hún, það vogaði þeir, þær, þau voguðu
imperative
(boðháttur)		 voga (þú) vogið (þið)
Forms with appended personal pronoun
vogaðu vogiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vogast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að vogast
supine
(sagnbót)		 vogast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 vogandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég vogast við vogumst present
(nútíð)		 ég vogist við vogumst
þú vogast þið vogist þú vogist þið vogist
hann, hún, það vogast þeir, þær, þau vogast hann, hún, það vogist þeir, þær, þau vogist
past
(þátíð)		 ég vogaðist við voguðumst past
(þátíð)		 ég vogaðist við voguðumst
þú vogaðist þið voguðust þú vogaðist þið voguðust
hann, hún, það vogaðist þeir, þær, þau voguðust hann, hún, það vogaðist þeir, þær, þau voguðust
imperative
(boðháttur)		 vogast (þú) vogist (þið)
Forms with appended personal pronoun
vogastu vogisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vogaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vogaður voguð vogað vogaðir vogaðar voguð
accusative
(þolfall)		 vogaðan vogaða vogað vogaða vogaðar voguð
dative
(þágufall)		 voguðum vogaðri voguðu voguðum voguðum voguðum
genitive
(eignarfall)		 vogaðs vogaðrar vogaðs vogaðra vogaðra vogaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 vogaði vogaða vogaða voguðu voguðu voguðu
accusative
(þolfall)		 vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu
dative
(þágufall)		 vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu
genitive
(eignarfall)		 vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu

Noun

voga f

  1. indefinite genitive plural of vog

Noun

voga m

  1. indefinite accusative plural of vogur
  2. indefinite genitive plural of vogur

Italian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvo.ɡa/, /ˈvɔ.ɡa/[1]
  • Rhymes: -oɡa, -ɔɡa
  • Hyphenation: vó‧ga, vò‧ga

Noun

voga m (plural voghe)

  1. rowing
  2. vogue

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

voga

  1. inflection of vogare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

References
  1. voga in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Anagrams

Latgalian
Vogys.

Etymology

From Proto-Balto-Slavic [Term?]. Cognates include Latvian vaga and Lithuanian vaga.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈvɔɡa]
  • Hyphenation: vo‧ga

Noun

voga f (diminutive vadzeņa)

  1. furrow

Declension
Declension of voga (type 4 noun)
singular plural
nominative voga vogys, vogas1)
genitive vogys, vogas1) vogu
dative vogai vogom
accusative vogu vogys, vogas1)
instrumental vogu vogom
locative vogā voguos
vocative voga, vog vogys, vogas1)
1) dialectal

References
  • M. Bukšs, J. Placinskis (1973) Latgaļu volūdas gramatika un pareizraksteibas vōrdneica, Latgaļu izdevnīceiba, page 415

Portuguese

Pronunciation
 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈvɔ.ɡɐ/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈvɔ.ɡa/
 

  • Hyphenation: vo‧ga

Noun

voga f (plural vogas)

  1. vogue (the prevailing fashion or style)

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.