vloeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vloeyen, from Old Dutch *fluoien, from Proto-West Germanic *flōan, from Proto-Germanic *flōaną.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈvlu.i̯ə(n)/
Audio (file)
Hyphenation: vloe‧ien
Rhymes: -ui̯ən

Verb

vloeien

to flow

Inflection

Inflection of vloeien (weak)
infinitive	vloeien
past singular	vloeide
past participle	gevloeid
infinitive	vloeien
gerund	vloeien n
	present tense	past tense
1st person singular	vloei	vloeide
2nd person sing. (jij)	vloeit	vloeide
2nd person sing. (u)	vloeit	vloeide
2nd person sing. (gij)	vloeit	vloeide
3rd person singular	vloeit	vloeide
plural	vloeien	vloeiden

subjunctive sing.¹	vloeie	vloeide
subjunctive plur.¹	vloeien	vloeiden

imperative sing.	vloei
imperative plur.¹	vloeit

participles	vloeiend	gevloeid
¹⁾ Archaic.

Related terms

Descendants

Afrikaans: vloei

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.