vervloeken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervloeken. Equivalent to ver- + vloeken.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈvlu.kə(n)/, /vɛrˈvlu.kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ver‧vloe‧ken
  • Rhymes: -ukən

Verb

vervloeken

  1. (transitive) to curse, to put a curse on someone

Inflection

Inflection of vervloeken (weak, prefixed)
infinitive vervloeken
past singular vervloekte
past participle vervloekt
infinitive vervloeken
gerund vervloeken n
present tense past tense
1st person singular vervloekvervloekte
2nd person sing. (jij) vervloektvervloekte
2nd person sing. (u) vervloektvervloekte
2nd person sing. (gij) vervloektvervloekte
3rd person singular vervloektvervloekte
plural vervloekenvervloekten
subjunctive sing.1 vervloekevervloekte
subjunctive plur.1 vervloekenvervloekten
imperative sing. vervloek
imperative plur.1 vervloekt
participles vervloekendvervloekt
1) Archaic.

Derived terms

  • vervloeker
  • vervloeking

Descendants

  • Negerhollands: vervloek
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.