vertroetelen

Dutch

Etymology

From ver- + troetelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈtru.tə.lə(n)/, /vɛrˈtru.tə.lə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ver‧troe‧te‧len
  • Rhymes: -utələn

Verb

vertroetelen

  1. (transitive) to pamper, to coddle, to nurture

Inflection

Inflection of vertroetelen (weak, prefixed)
infinitive vertroetelen
past singular vertroetelde
past participle vertroeteld
infinitive vertroetelen
gerund vertroetelen n
present tense past tense
1st person singular vertroetelvertroetelde
2nd person sing. (jij) vertroeteltvertroetelde
2nd person sing. (u) vertroeteltvertroetelde
2nd person sing. (gij) vertroeteltvertroetelde
3rd person singular vertroeteltvertroetelde
plural vertroetelenvertroetelden
subjunctive sing.1 vertroetelevertroetelde
subjunctive plur.1 vertroetelenvertroetelden
imperative sing. vertroetel
imperative plur.1 vertroetelt
participles vertroetelendvertroeteld
1) Archaic.

Derived terms

  • vertroetelaar
  • vertroeteling
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.