veita
Faroese
Etymology
From Old Norse veita (“to grant, give”), from Proto-Germanic *waitijaną (“to let know, show”, causative of Proto-Germanic *witaną (“to know”)), from Proto-Indo-European *woyd-éye-ti (“to let see, show”, causative), derived from the root Proto-Indo-European *weyd- (“to catch sight of”). Closely related to Old Frisian wēta (“to claim, testify”) and Old High German weizen (“to show, prove”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaita/
Conjugation
Conjugation of veita (group v-2) | ||
---|---|---|
infinitive | veita | |
supine | veitt | |
participle (a39)1 | veitandi | veittur |
present | past | |
first singular | veiti | veitti |
second singular | veitir | veitti |
third singular | veitir | veitti |
plural | veita | veittu |
imperative | ||
singular | veit! | |
plural | veitið! | |
1Only the past participle being declined. |
Derived terms
- veitarafelag (supply company)
- veitarbakki (edge of a ditch)
- veitarbládepla (brooklime)
- veitarbotnur (bottom of a ditch)
- veitari (supplier)
Icelandic
Etymology
From Old Norse veita (“to grant, give”), from Proto-Germanic *waitijaną (“to let know, show”, causative of Proto-Germanic *witaną (“to know”)), from Proto-Indo-European *woyd-éye-ti (“to let see, show”, causative), derived from the root Proto-Indo-European *weyd- (“to catch sight of”). Closely related to Old Frisian wēta (“to claim, testify”) and Old High German weizen (“to show, prove”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈveiːta/
- Rhymes: -eiːta
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að veita | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
veitt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
veitandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég veiti | við veitum | present (nútíð) |
ég veiti | við veitum |
þú veitir | þið veitið | þú veitir | þið veitið | ||
hann, hún, það veitir | þeir, þær, þau veita | hann, hún, það veiti | þeir, þær, þau veiti | ||
past (þátíð) |
ég veitti | við veittum | past (þátíð) |
ég veitti | við veittum |
þú veittir | þið veittuð | þú veittir | þið veittuð | ||
hann, hún, það veitti | þeir, þær, þau veittu | hann, hún, það veitti | þeir, þær, þau veittu | ||
imperative (boðháttur) |
veit (þú) | veitið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
veittu | veitiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að veitast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
veist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
veitandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég veitist | við veitumst | present (nútíð) |
ég veitist | við veitumst |
þú veitist | þið veitist | þú veitist | þið veitist | ||
hann, hún, það veitist | þeir, þær, þau veitast | hann, hún, það veitist | þeir, þær, þau veitist | ||
past (þátíð) |
ég veittist | við veittumst | past (þátíð) |
ég veittist | við veittumst |
þú veittist | þið veittust | þú veittist | þið veittust | ||
hann, hún, það veittist | þeir, þær, þau veittust | hann, hún, það veittist | þeir, þær, þau veittust | ||
imperative (boðháttur) |
veist (þú) | veitist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
veistu | veitisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
veittur | veitt | veitt | veittir | veittar | veitt | |
accusative (þolfall) |
veittan | veitta | veitt | veitta | veittar | veitt | |
dative (þágufall) |
veittum | veittri | veittu | veittum | veittum | veittum | |
genitive (eignarfall) |
veitts | veittrar | veitts | veittra | veittra | veittra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
veitti | veitta | veitta | veittu | veittu | veittu | |
accusative (þolfall) |
veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu | |
dative (þágufall) |
veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu | |
genitive (eignarfall) |
veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu |
Derived terms
- veita eftirför (to follow somebody)
- veita hjálp (to help somebody)
- veita viðnám (to resist)
- veita ekki af (to have need for)
- munu ekki veita af (to have real use for)
- veitast að (to attack somebody)
- veitast eitthvað auðvelt (to find something easy)