uitstorten

Dutch

From uit +‎ storten.

uitstorten

Inflection of uitstorten (weak, separable)
infinitive	uitstorten
past singular	stortte uit
past participle	uitgestort
infinitive	uitstorten
gerund	uitstorten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stort uit	stortte uit	uitstort	uitstortte
2nd person sing. (jij)	stort uit	stortte uit	uitstort	uitstortte
2nd person sing. (u)	stort uit	stortte uit	uitstort	uitstortte
2nd person sing. (gij)	stort uit	stortte uit	uitstort	uitstortte
3rd person singular	stort uit	stortte uit	uitstort	uitstortte
plural	storten uit	stortten uit	uitstorten	uitstortten

subjunctive sing.¹	storte uit	stortte uit	uitstorte	uitstortte
subjunctive plur.¹	storten uit	stortten uit	uitstorten	uitstortten

imperative sing.	stort uit
imperative plur.¹	stort uit

participles	uitstortend	uitgestort
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.