uithouden

Dutch

uit +‎ houden

uithouden

Inflection of uithouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	uithouden
past singular	hield uit
past participle	uitgehouden
infinitive	uithouden
gerund	uithouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou uit, houd uit	hield uit	uithou, uithoud	uithield
2nd person sing. (jij)	houdt uit	hield uit	uithoudt	uithield
2nd person sing. (u)	houdt uit	hield uit	uithoudt	uithield
2nd person sing. (gij)	houdt uit	hieldt uit	uithoudt	uithieldt
3rd person singular	houdt uit	hield uit	uithoudt	uithield
plural	houden uit	hielden uit	uithouden	uithielden

subjunctive sing.¹	houde uit	hielde uit	uithoude	uithielde
subjunctive plur.¹	houden uit	hielden uit	uithouden	uithielden

imperative sing.	hou uit, houd uit
imperative plur.¹	houdt uit

participles	uithoudend	uitgehouden
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.