uf

uf

1. clothing

uf

1. Romanization of 𐌿𐍆

• uf (Rhine Franconian)
• *up (Central Franconian)

From Proto-Germanic *upp.

• IPA^(key): /uːf/

ūf

1. up

ūf

1. upon

• Middle High German: ūf
  • Alemannic German: uf, ufe
  • Bavarian: aaf, auf

    Cimbrian: af

  • German: auf
  • Vilamovian: u̇f
  • Yiddish: אויף (oyf)
• Old Rhine Franconian: uf
  • Middle Rhine Franconian: uf
    • Rhine Franconian: uff, off

      Pennsylvania German: uff

      Hunsrik: uff

• Old Central Franconian: *up
  • Middle Central Franconian: up
    • Central Franconian: op

      Kölsch: op

• Joseph Wright, An Old High German Primer

Borrowed from Old Czech húf.[1] First attested in 1448–1450.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /uf/
• IPA^(key): (15^th CE) /uf/

uf m ?

1. (military) regiment (groupf of soldiers under many banners)
   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXII, page 15:

     Nec timet opositi castra iuvare chori, gl. przeczywnego vphv, armat cives aquile virtus et viribus implet

     [Nec timet opositi castra iuvare chori, gl. przeciwnego ufu, armat cives aquile virtus et viribus implet]

2. (generally) group
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 31:

     Vffy a tlvsczaamy (catervatim et in turbis)... do... wszi cząndzacze przystanpywszi, skodlywye... dopusczaacz szą... szmyeyąą drapyeszstwa

     [Ufy a tłuszczami (catervatim et in turbis)... do... wsi ciądzacze przystąpiwszy, szkodliwie... dopuszczać się... śmieją drapieżstwa]

• Polish: huf

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(huf) uf”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Natural expression.

• IPA^(key): /uf/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uf
• Syllabification: uf
• Homophones: ów, -ów

uf

1. phew (expression of relief)
2. whew (expression from strenuous labour)

• uf in Polish dictionaries at PWN

Onomatopoeic.

uf

1. ugh

• IPA^(key): /ˈuf/ [ˈuf]
• Rhymes: -uf
• Syllabification: uf

uf

1. ugh, oof (expresses disgust or discomfort)
2. phew, whew (expresses relief)

• “uf”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014

From Old High German ūf, from Proto-Germanic *upp. Cognate with German auf.

• Audio

  (file)

u̇f

1. on
2. onto