trwać

Inherited from Proto-Slavic *trъvàti. First attested in the first half of the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /trvat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /trvat͡ɕ/

trwać impf

1. to stay (to remain in some place or state unchanged for some time)
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 32, 47:

     Pelnyøcz ge (sc. przykazania) na dlvgi czasz bødzecze *trwacz* (longo perseveretis tempore) w zemi, w nyøs to... wnidzecze kv dzerzenyv

     [Pełniąc je (sc. przykazania) na długi czas *będziecie *trwać* (longo perseveretis tempore) w ziemi, w niąż to... wnidziecie ku dzierżeniu]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 99r:

     Perseuerare beherten bestan id est persistere trvącz

     [Perseuerare beherten bestan id est persistere trwać]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 99r:

     Persistere id est perseuerare bestan oder beherten trvącz

     [Persistere id est perseuerare bestan oder beherten trwać]

• Polish: trwać
  • → Old Ruthenian: трывати (tryvati), тривати (trivati), трвати (trvati), трвать (trvatʹ)
    • Belarusian: трыва́ць (tryvácʹ)
    • Ukrainian: трива́ти (tryváty)
• Silesian: twać

• Boryś, Wiesław (2005) “trwać”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “trwać”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “trwać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “trwać”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Inherited from Old Polish trwać.

• IPA^(key): /trfat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈtrvat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡ɕ
• Syllabification: trwać

trwać impf

1. (intransitive) to last (to exist for some time)

   Jak długo trwa ten film? ― How long does this film last?

2. (intransitive) to stay (to remain without changes for some time) [+ w (locative) = in what state]
3. (intransitive) to stay (to remain by someone) [+ przy (locative) = by whom]

   Synonym: pozostawać

4. (intransitive) to stay (to be persistent in a belief or manner of acting) [+ w (locative)] or [+ przy (locative) = with what]

   Synonym: obstawać

• → Old Ruthenian: трывати (tryvati), тривати (trivati), трвати (trvati), трвать (trvatʹ)
  • Belarusian: трыва́ць (tryvácʹ)
  • Ukrainian: трива́ти (tryváty)

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), trwać is one of the most used words in Polish, appearing 20 times in scientific texts, 45 times in news, 11 times in essays, 20 times in fiction, and 10 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 106 times, making it the 588th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• trwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• trwać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “trwać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “TRWAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 07.02.2015
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “trwać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “trwać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “trwać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 131
• trwać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego