teken

• IPA^(key): /ˈtiə̯kən/

From Dutch teken, from Middle Dutch têken, teiken, from Old Dutch *tēkan, *teikan, from Proto-Germanic *taikną. Doublet of teiken (“target, goal”). Cognate with German Zeichen, English token.

teken (plural tekens, diminutive tekentjie)

1. sign; signal
2. sign, signpost

From Dutch tekenen, from Middle Dutch têkenen, from Old Dutch *tēkanen, from Proto-Germanic *taiknijaną, from etymology 1. Cognate with German zeichnen.

teken (present teken, present participle tekenende, past participle geteken)

1. to draw; to sketch
2. to sign; to subscribe

• teiken

• IPA^(key): /ˈteː.kən/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: te‧ken
• Rhymes: -eːkən

From Middle Dutch têken, from Old Dutch *tēkan, from Proto-West Germanic *taikn, from Proto-Germanic *taikną.

Cognate with German Zeichen, English token and Danish tegn.

teken n (plural tekenen or tekens, diminutive tekentje n)

1. sign, indication, mark

   Het vreemde geluid kan een teken zijn van een probleem met de motor.

   The strange sound may be a sign of a problem with the engine.

   Er waren geen zichtbare tekens van schade aan de buitenkant van het gebouw.

   There were no visible indications of damage on the exterior of the building.

   Ze zocht naar tekens van leven in het verlaten gebied.

   She looked for signs of life in the abandoned area.

2. sign, symbol

   Het yin-yang teken is een belangrijk symbool in de Chinese filosofie.

   The yin-yang symbol is an important symbol in Chinese philosophy.

   De letters van het alfabet zijn tekens die samen woorden vormen.

   The letters of the alphabet are symbols that form words together.

   De code bestond uit een reeks geheime tekens die alleen de ontvanger kon begrijpen.

   The code consisted of a series of secret symbols that only the receiver could understand.

3. character

   Chinese tekens ― Chinese characters

• teiken (dialectal)

• gedenkteken
• wonderteken

• Afrikaans: teken, teiken
• Berbice Creole Dutch: tegn
• Negerhollands: teken
• → Indonesian: teken

See the etymology of the corresponding lemma form.

teken

1. plural of teek

See the etymology of the corresponding lemma form.

teken

1. inflection of tekenen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

• keten, nekte

Borrowed from Dutch teken, from Middle Dutch têken, from Old Dutch *tēkan, from Proto-Germanic *taikną.

• IPA^(key): [ˈtɛkən]
• Hyphenation: té‧kên

teken

1. (informal, uncommon) to sign, to validate or ratify (a document) by writing one's signature on it.

   Synonym: menandatangani

See this page for the complete etymology information. Influenced by Javanese teken.

• IPA^(key): /ˈtə.kən/
• Hyphenation: tê‧kên

teken (active neken, passive diteken, involuntary passive/active keteken)

1. Informal form of tekan.

• “teken” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

See the noun Teken (“symbol, sign”)

teken (past singular teken, past participle tekent, auxiliary verb hebben)

1. to draw, sign

From Proto-Malayo-Polynesian *teken, compare Old Javanese tĕkĕn.

teken

1. staff, cane (for walking)

• A Maranao Dictionary, by Howard P. McKaughan and Batua A. Macaraya

From Old Dutch *tēkan, from Proto-West Germanic *taikn.

têken n

1. mark, sign
2. gesture
3. signal
4. sign, indication
5. mark, wound

This noun needs an inflection-table template.

• teiken

• têkenen

• Dutch: teken, teiken
  • Afrikaans: teken, teiken
  • Berbice Creole Dutch: tegn
  • Negerhollands: teken
  • → Indonesian: teken
• Limburgish: teike

• “teken (I)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “teken (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I

teken (neuter teke, definite singular and plural tekne)

1. past participle of ta
2. past participle of taka

From Proto-West Germanic *taikn.

tēken n

1. sign

• North Frisian:

  Föhr-Amrum: teeken

• Saterland Frisian: Teeken
• West Frisian: teken

From Old Frisian tēken, from Proto-West Germanic *taikn.

teken n (plural tekens, diminutive tekentsje)

1. sign
2. mark
3. symbol

• breedteken

• “teken”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011