tóig

See also: toig and tőig

Hungarian

Etymology

tó +‎ -ig

Pronunciation

IPA^(key): [ˈtoːjiɡ]
Hyphenation: tó‧ig

Noun

tóig

terminative singular of tó

Irish

Pronunciation

IPA^(key): /t̪ˠoːɟ/

Verb

tóig (present analytic tóigeann, future analytic tóigfidh, verbal noun tóigeáil, past participle tóigthe)

Cois Fharraige form of tóg

Inflection

conjugation of tóig (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	tóigim	tóigeann tú; tóigir^†	tóigeann sé, sí	tóigimid	tóigeann sibh	tóigeann siad; tóigid^†	a thóigeann; a thóigeas / a dtóigeann; a dtóigeas	tóigtear
	past	thóig mé; thóigeas	thóig tú; thóigis	thóig sé, sí	thóigeamar; thóig muid	thóig sibh; thóigeabhair	thóig siad; thóigeadar	a thóig / ar thóig*	tóigeadh
	past habitual	thóiginn / dtóiginn‡‡	thóigteá / dtóigteá‡‡	thóigeadh sé, sí / dtóigeadh sé, sí‡‡	thóigimis; thóigeadh muid / dtóigimis‡‡; dtóigeadh muid‡‡	thóigeadh sibh / dtóigeadh sibh‡‡	thóigidís; thóigeadh siad / dtóigidís‡‡; dtóigeadh siad‡‡	a thóigeadh / a dtóigeadh*	thóigtí / dtóigtí‡‡
future		tóigfidh mé; tóigfead	tóigfidh tú; tóigfir^†	tóigfidh sé, sí	tóigfimid; tóigfidh muid	tóigfidh sibh	tóigfidh siad; tóigfid^†	a thóigfidh; a thóigfeas / a dtóigfidh; a dtóigfeas	tóigfear
conditional		thóigfinn / dtóigfinn‡‡	thóigfeá / dtóigfeá‡‡	thóigfeadh sé, sí / dtóigfeadh sé, sí‡‡	thóigfimis; thóigfeadh muid / dtóigfimis‡‡; dtóigfeadh muid‡‡	thóigfeadh sibh / dtóigfeadh sibh‡‡	thóigfidís; thóigfeadh siad / dtóigfidís‡‡; dtóigfeadh siad‡‡	a thóigfeadh / a dtóigfeadh*	thóigfí / dtóigfí‡‡
subjunctive	present	go dtóige mé; go dtóigead^†	go dtóige tú; go dtóigir^†	go dtóige sé, sí	go dtóigimid; go dtóige muid	go dtóige sibh	go dtóige siad; go dtóigid^†	—	go dtóigtear
subjunctive	past	dá dtóiginn	dá dtóigteá	dá dtóigeadh sé, sí	dá dtóigimis; dá dtóigeadh muid	dá dtóigeadh sibh	dá dtóigidís; dá dtóigeadh siad	—	dá dtóigtí
imperative		tóigim	tóig	tóigeadh sé, sí	tóigimis	tóigigí; tóigidh^†	tóigidís	—	tóigtear
verbal noun		tóigeáil
past participle		tóigthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
tóig	thóig	dtóig
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.