spowiednica
See also: spowiednicą
Polish
Etymology
From spowiedzieć + -nica. First attested in 1624.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /spɔ.vjɛdˈɲi.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: spo‧wied‧ni‧ca
Declension
Declension of spowiednica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spowiednica | spowiednice |
| genitive | spowiednicy | spowiednic |
| dative | spowiednicy | spowiednicom |
| accusative | spowiednicę | spowiednice |
| instrumental | spowiednicą | spowiednicami |
| locative | spowiednicy | spowiednicach |
| vocative | spowiednico | spowiednice |
Related terms
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf
References
- “SPOWIEDNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 21
Further reading
- spowiednica in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednica”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
- spowiednica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.