sleikja

Faroese

Etymology

From Old Norse sleikja, from Proto-Germanic *laigōną, from Proto-Indo-European *leyǵʰ-.

Verb

sleikja

  1. to lick

Icelandic

Etymology

From Old Norse sleikja, from Proto-Germanic *laigōną, from Proto-Indo-European *leyǵʰ-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstleiːca/
  • Rhymes: -eiːca

Verb

sleikja (weak verb, third-person singular past indicative sleikti, supine sleikt)

  1. to lick

Conjugation
sleikja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sleikja
supine
(sagnbót)		 sleikt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sleikjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sleiki við sleikjum present
(nútíð)		 ég sleiki við sleikjum
þú sleikir þið sleikið þú sleikir þið sleikið
hann, hún, það sleikir þeir, þær, þau sleikja hann, hún, það sleiki þeir, þær, þau sleiki
past
(þátíð)		 ég sleikti við sleiktum past
(þátíð)		 ég sleikti við sleiktum
þú sleiktir þið sleiktuð þú sleiktir þið sleiktuð
hann, hún, það sleikti þeir, þær, þau sleiktu hann, hún, það sleikti þeir, þær, þau sleiktu
imperative
(boðháttur)		 sleik (þú) sleikið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sleiktu sleikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sleikjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að sleikjast
supine
(sagnbót)		 sleikst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 sleikjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég sleikist við sleikjumst present
(nútíð)		 ég sleikist við sleikjumst
þú sleikist þið sleikist þú sleikist þið sleikist
hann, hún, það sleikist þeir, þær, þau sleikjast hann, hún, það sleikist þeir, þær, þau sleikist
past
(þátíð)		 ég sleiktist við sleiktumst past
(þátíð)		 ég sleiktist við sleiktumst
þú sleiktist þið sleiktust þú sleiktist þið sleiktust
hann, hún, það sleiktist þeir, þær, þau sleiktust hann, hún, það sleiktist þeir, þær, þau sleiktust
imperative
(boðháttur)		 sleikst (þú) sleikist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sleikstu sleikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sleiktur sleikt sleikt sleiktir sleiktar sleikt
accusative
(þolfall)		 sleiktan sleikta sleikt sleikta sleiktar sleikt
dative
(þágufall)		 sleiktum sleiktri sleiktu sleiktum sleiktum sleiktum
genitive
(eignarfall)		 sleikts sleiktrar sleikts sleiktra sleiktra sleiktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sleikti sleikta sleikta sleiktu sleiktu sleiktu
accusative
(þolfall)		 sleikta sleiktu sleikta sleiktu sleiktu sleiktu
dative
(þágufall)		 sleikta sleiktu sleikta sleiktu sleiktu sleiktu
genitive
(eignarfall)		 sleikta sleiktu sleikta sleiktu sleiktu sleiktu

Derived terms

Noun

sleikja f (genitive singular sleikju, nominative plural sleikjur)

  1. a kitchen utensil used to remove a baking mix from a bowl; a scrape

Declension
declension of sleikja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sleikja sleikjan sleikjur sleikjurnar
accusative sleikju sleikjuna sleikjur sleikjurnar
dative sleikju sleikjunni sleikjum sleikjunum
genitive sleikju sleikjunnar sleikja/sleikna sleikjanna/sleiknanna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.