skora

See also: Appendix:Variations of "skora"

Icelandic

Etymology

From Old Norse skora, from Proto-Germanic *skurǭ (“incision; tear; rift”), which is related to *skeraną (“to cut”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskɔːra/
  • Rhymes: -ɔːra

Verb

skora (weak verb, third-person singular past indicative skoraði, supine skorað)

  1. (transitive, with accusative) to score, to notch
  2. (intransitive or transitive, with accusative) to score (e.g. a goal)

Conjugation
skora — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skora
supine
(sagnbót)		 skorað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skorandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skora við skorum present
(nútíð)		 ég skori við skorum
þú skorar þið skorið þú skorir þið skorið
hann, hún, það skorar þeir, þær, þau skora hann, hún, það skori þeir, þær, þau skori
past
(þátíð)		 ég skoraði við skoruðum past
(þátíð)		 ég skoraði við skoruðum
þú skoraðir þið skoruðuð þú skoraðir þið skoruðuð
hann, hún, það skoraði þeir, þær, þau skoruðu hann, hún, það skoraði þeir, þær, þau skoruðu
imperative
(boðháttur)		 skora (þú) skorið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skoraðu skoriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skorast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skorast
supine
(sagnbót)		 skorast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skorandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skorast við skorumst present
(nútíð)		 ég skorist við skorumst
þú skorast þið skorist þú skorist þið skorist
hann, hún, það skorast þeir, þær, þau skorast hann, hún, það skorist þeir, þær, þau skorist
past
(þátíð)		 ég skoraðist við skoruðumst past
(þátíð)		 ég skoraðist við skoruðumst
þú skoraðist þið skoruðust þú skoraðist þið skoruðust
hann, hún, það skoraðist þeir, þær, þau skoruðust hann, hún, það skoraðist þeir, þær, þau skoruðust
imperative
(boðháttur)		 skorast (þú) skorist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skorastu skoristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skoraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skoraður skoruð skorað skoraðir skoraðar skoruð
accusative
(þolfall)		 skoraðan skoraða skorað skoraða skoraðar skoruð
dative
(þágufall)		 skoruðum skoraðri skoruðu skoruðum skoruðum skoruðum
genitive
(eignarfall)		 skoraðs skoraðrar skoraðs skoraðra skoraðra skoraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skoraði skoraða skoraða skoruðu skoruðu skoruðu
accusative
(þolfall)		 skoraða skoruðu skoraða skoruðu skoruðu skoruðu
dative
(þágufall)		 skoraða skoruðu skoraða skoruðu skoruðu skoruðu
genitive
(eignarfall)		 skoraða skoruðu skoraða skoruðu skoruðu skoruðu

Noun

skora f (genitive singular skoru, nominative plural skorur)

  1. notch, groove
  2. crack, cleft
    Synonyms: rauf, rifa

Declension
declension of skora
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skora skoran skorur skorurnar
accusative skoru skoruna skorur skorurnar
dative skoru skorunni skorum skorunum
genitive skoru skorunnar skora skoranna

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskɔ.ra/
  • Rhymes: -ɔra
  • Syllabification: sko‧ra

Adjective

skora

  1. feminine nominative/vocative singular of skory

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *skora (“bast, skin”), from Proto-Indo-European *(s)ker- (“to cut”).

Noun

skora f

  1. bark (of trees)
  2. crust
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.