rozpowiedzenie

From rozpowiedzieć +‎ -enie. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔspɔvjɛd͡zɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔspɔvjɛd͡zɛɲe/

rozpowiedzenie n

1. lecture, explanation
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 118, 130:

     Rospowedzene (declaratio) slow twogych oswecza[yø] y rozum day[e] malutkym

     [Rozpowiedzenie (declaratio) słow twojich oświecaje i rozum daj[e] malutkim]

• Polish: rozpowiedzenie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozpowiedzenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish rozpowiedzenie. By surface analysis, rozpowiedzieć +‎ -enie.

• IPA^(key): /rɔs.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: roz‧po‧wie‧dze‧nie

rozpowiedzenie n

1. verbal noun of rozpowiedzieć

• rozpowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozpowiedzenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozpowiedzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozpowiedzenie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 676
• rozpowiedzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego