rétta

See also: retta

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrjɛhta/
    Rhymes: -ɛhta

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative rétti, supine rétt)

  1. to straighten
  2. to hand, pass

Conjugation
rétta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rétta
supine
(sagnbót)		 rétt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 réttandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rétti við réttum present
(nútíð)		 ég rétti við réttum
þú réttir þið réttið þú réttir þið réttið
hann, hún, það réttir þeir, þær, þau rétta hann, hún, það rétti þeir, þær, þau rétti
past
(þátíð)		 ég rétti við réttum past
(þátíð)		 ég rétti við réttum
þú réttir þið réttuð þú réttir þið réttuð
hann, hún, það rétti þeir, þær, þau réttu hann, hún, það rétti þeir, þær, þau réttu
imperative
(boðháttur)		 rétt (þú) réttið (þið)
Forms with appended personal pronoun
réttu réttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
réttast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að réttast
supine
(sagnbót)		 rést
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 réttandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég réttist við réttumst present
(nútíð)		 ég réttist við réttumst
þú réttist þið réttist þú réttist þið réttist
hann, hún, það réttist þeir, þær, þau réttast hann, hún, það réttist þeir, þær, þau réttist
past
(þátíð)		 ég réttist við réttumst past
(þátíð)		 ég réttist við réttumst
þú réttist þið réttust þú réttist þið réttust
hann, hún, það réttist þeir, þær, þau réttust hann, hún, það réttist þeir, þær, þau réttust
imperative
(boðháttur)		 rést (þú) réttist (þið)
Forms with appended personal pronoun
réstu réttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
réttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 réttur rétt rétt réttir réttar rétt
accusative
(þolfall)		 réttan rétta rétt rétta réttar rétt
dative
(þágufall)		 réttum réttri réttu réttum réttum réttum
genitive
(eignarfall)		 rétts réttrar rétts réttra réttra réttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rétti rétta rétta réttu réttu réttu
accusative
(þolfall)		 rétta réttu rétta réttu réttu réttu
dative
(þágufall)		 rétta réttu rétta réttu réttu réttu
genitive
(eignarfall)		 rétta réttu rétta réttu réttu réttu

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative réttaði, supine réttaði)

  1. to hold a court of law
  2. to hold a sorting of sheep or horses (where each farmer's animals are sorted from a mixed group)

Conjugation
rétta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rétta
supine
(sagnbót)		 réttað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 réttandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rétta við réttum present
(nútíð)		 ég rétti við réttum
þú réttar þið réttið þú réttir þið réttið
hann, hún, það réttar þeir, þær, þau rétta hann, hún, það rétti þeir, þær, þau rétti
past
(þátíð)		 ég réttaði við réttuðum past
(þátíð)		 ég réttaði við réttuðum
þú réttaðir þið réttuðuð þú réttaðir þið réttuðuð
hann, hún, það réttaði þeir, þær, þau réttuðu hann, hún, það réttaði þeir, þær, þau réttuðu
imperative
(boðháttur)		 rétta (þú) réttið (þið)
Forms with appended personal pronoun
réttaðu réttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
réttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 réttaður réttuð réttað réttaðir réttaðar réttuð
accusative
(þolfall)		 réttaðan réttaða réttað réttaða réttaðar réttuð
dative
(þágufall)		 réttuðum réttaðri réttuðu réttuðum réttuðum réttuðum
genitive
(eignarfall)		 réttaðs réttaðrar réttaðs réttaðra réttaðra réttaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 réttaði réttaða réttaða réttuðu réttuðu réttuðu
accusative
(þolfall)		 réttaða réttuðu réttaða réttuðu réttuðu réttuðu
dative
(þágufall)		 réttaða réttuðu réttaða réttuðu réttuðu réttuðu
genitive
(eignarfall)		 réttaða réttuðu réttaða réttuðu réttuðu réttuðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *rihtijaną (“to make right”).

Verb

rétta (singular past indicative rétti, plural past indicative -ttu, past participle -ttr)

  1. to make straight, straighten
    Antonyms: beygja, kreppa
  2. to stretch out, stretch
  3. to raise, right a capsized boat
  4. to rise
    hann rétti eigi ór rekkju
    he didn't get out of bed
  5. to put right, adjust, align

Conjugation
Conjugation of rétta — active (weak class 1)
infinitive rétta
present participle réttandi
past participle réttr
indicative present past
1st-person singular rétti rétta
2nd-person singular réttir réttir
3rd-person singular réttir rétti
1st-person plural réttum réttum
2nd-person plural réttið réttuð
3rd-person plural rétta réttu
subjunctive present past
1st-person singular rétta rétta
2nd-person singular réttir réttir
3rd-person singular rétti rétti
1st-person plural réttim réttim
2nd-person plural réttið réttið
3rd-person plural rétti rétti
imperative present
2nd-person singular rétt, rétti
1st-person plural réttum
2nd-person plural réttið
Conjugation of rétta — mediopassive (weak class 1)
infinitive réttask
present participle réttandisk
past participle rézk
indicative present past
1st-person singular réttumk réttumk
2nd-person singular réttisk réttisk
3rd-person singular réttisk réttisk
1st-person plural réttumsk réttumsk
2nd-person plural réttizk réttuzk
3rd-person plural réttask réttusk
subjunctive present past
1st-person singular réttumk réttumk
2nd-person singular réttisk réttisk
3rd-person singular réttisk réttisk
1st-person plural réttimsk réttimsk
2nd-person plural réttizk réttizk
3rd-person plural réttisk réttisk
imperative present
2nd-person singular rézk, réttisk
1st-person plural réttumsk
2nd-person plural réttizk

Descendants
  • Icelandic: rétta
  • Faroese: rætta
  • Norwegian:
  • Old Swedish: rǣtta
  • Danish: rette
  • Elfdalian: retta, raita
  • Gutnish: rete, ret', reta

References
  • “rétta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.