proberen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch proberen (“to try, prove”); borrowed from Latin probāre, from probō. Doublet of proeven.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌproːˈbeː.rə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: pro‧be‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

proberen

  1. to try, to attempt
    Ik zal het proberen.
    I will try it.
    Ze probeert haar best te doen in de wedstrijd.
    She is trying her best in the competition.
    Hij probeerde de deur te openen, maar het was op slot.
    He tried to open the door, but it was locked.

Inflection
Inflection of proberen (weak)
infinitive proberen
past singular probeerde
past participle geprobeerd
infinitive proberen
gerund proberen n
present tense past tense
1st person singular probeerprobeerde
2nd person sing. (jij) probeertprobeerde
2nd person sing. (u) probeertprobeerde
2nd person sing. (gij) probeertprobeerde
3rd person singular probeertprobeerde
plural proberenprobeerden
subjunctive sing.1 probereprobeerde
subjunctive plur.1 proberenprobeerden
imperative sing. probeer
imperative plur.1 probeert
participles proberendgeprobeerd
1) Archaic.

Synonyms

Derived terms

Descendants
  • Afrikaans: probeer
  • Berbice Creole Dutch: prubere
  • Negerhollands: probeer
  • Skepi Creole Dutch: probare
  • → Aukan: puubei
  • → Sranan Tongo: proberi, pruberi, proba
    • → Saramaccan: pooba
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.