opbruisen
Dutch
Etymology
From op + bruisen, from Middle Dutch bruuschen, from Old Dutch *brūskon, from Proto-Germanic *brūskōną.
Pronunciation
Audio (file) - Hyphenation: op‧brui‧sen
- Rhymes: -œy̯sən
Inflection
| Inflection of opbruisen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opbruisen | |||
| past singular | bruiste op | |||
| past participle | opgebruist | |||
| infinitive | opbruisen | |||
| gerund | opbruisen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | bruis op | bruiste op | opbruis | opbruiste |
| 2nd person sing. (jij) | bruist op | bruiste op | opbruist | opbruiste |
| 2nd person sing. (u) | bruist op | bruiste op | opbruist | opbruiste |
| 2nd person sing. (gij) | bruist op | bruiste op | opbruist | opbruiste |
| 3rd person singular | bruist op | bruiste op | opbruist | opbruiste |
| plural | bruisen op | bruisten op | opbruisen | opbruisten |
| subjunctive sing.1 | bruise op | bruiste op | opbruise | opbruiste |
| subjunctive plur.1 | bruisen op | bruisten op | opbruisen | opbruisten |
| imperative sing. | bruis op | |||
| imperative plur.1 | bruist op | |||
| participles | opbruisend | opgebruist | ||
| 1) Archaic. | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.