ongehoorzaam
Dutch
Etymology
From Middle Dutch ongehoorsam, from Old Dutch *ungihōrsam, from Proto-West Germanic *ungahauʀisam. Equivalent to on- + gehoorzaam.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔn.ɣəˈɦɔːr.zaːm/
Audio (file) - Hyphenation: on‧ge‧hoor‧zaam
Adjective
ongehoorzaam (comparative ongehoorzamer, superlative ongehoorzaamst)
- disobedient
- Het ongehoorzame kind weigerde zijn kamer op te ruimen. ― The disobedient child refused to clean up his room.
- De ongehoorzamere honden waren moeilijk te trainen. ― The more disobedient dogs were hard to train.
- Van alle studenten was hij het ongehoorzaamst. ― Of all the students, he was the most disobedient.
Inflection
| Inflection of ongehoorzaam | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ongehoorzaam | |||
| inflected | ongehoorzame | |||
| comparative | ongehoorzamer | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ongehoorzaam | ongehoorzamer | het ongehoorzaamst het ongehoorzaamste | |
| indefinite | m./f. sing. | ongehoorzame | ongehoorzamere | ongehoorzaamste |
| n. sing. | ongehoorzaam | ongehoorzamer | ongehoorzaamste | |
| plural | ongehoorzame | ongehoorzamere | ongehoorzaamste | |
| definite | ongehoorzame | ongehoorzamere | ongehoorzaamste | |
| partitive | ongehoorzaams | ongehoorzamers | — | |
Antonyms
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: ongehoorsaam
- Negerhollands: ongehoorsaam, ongesaem
- → West Frisian: ûngehoarsum
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.