ongehoorzaamheid

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ongehoorsamheit, from Old Dutch *ungihōrsamhēd, from Proto-West Germanic *ungahauʀisamahaidu. Equivalent to ongehoorzaam +‎ -heid.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌɔn.ɣəˈɦɔːr.zaːm.ɦɛi̯t/
  • audio(file)
  • Hyphenation: on‧ge‧hoor‧zaam‧heid

Noun

ongehoorzaamheid f (plural ongehoorzaamheden, diminutive ongehoorzaamheidje n)

  1. disobedience
    Ongehoorzaamheid kan leiden tot straf op school. ― Disobedience can lead to punishment at school.
    De ongehoorzaamheden van de jeugd verontrustten de ouderen. ― The disobediences of the youth worried the elders.
    Hij werd geprezen voor zijn ongehoorzaamheidje tegen het onrechtvaardige regime. ― He was praised for his small act of disobedience against the unjust regime.

Descendants
  • Afrikaans: ongehoorsaamheid
  • Negerhollands: ongehoorsaamheit
  • → West Frisian: ûngehoorsaamheid
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.