obmównik

Polish

Etymology

From obmówić +‎ -nik. First attested in 1837.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈmuv.ɲik/
  • Rhymes: -uvɲik
  • Syllabification: ob‧mów‧nik

Noun

obmównik m pers (female equivalent obmównica)

  1. (obsolete) slander, calumniator
    Synonyms: obmawiacz, obmówca, oszczerca, potwarca

Declension
Declension of obmównik
singular plural
nominative obmównik obmównicy/obmówniki (deprecative)
genitive obmównika obmówników
dative obmównikowi obmównikom
accusative obmównika obmówników
instrumental obmównikiem obmównikami
locative obmówniku obmównikach
vocative obmówniku obmównicy
adjectives
nouns
verbs

References
  1. Biblioteka kaznodziejska czyli Zbiór wzorowych mów katolickich najsławniejszych kaznodziei wszystkich wieków i narodów. Posz. 1‎ (in Polish), 1837, page 75

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.