miðja

See also: midja

Faroese

Etymology

From Old Norse miðja, Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją.

Noun

miðja f (genitive singular miðju, plural miðjur)

  1. center, middle
  2. (anatomy) waist, waistline

Declension
Declension of miðja
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative miðja miðjan miðjur miðjurnar
accusative miðju miðjuna miðjur miðjurnar
dative miðju miðjuni miðjum miðjunum
genitive miðju miðjunnar miðja miðjanna

Icelandic

Etymology

From Old Norse miðja, Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmɪðja/
  • Rhymes: -ɪðja

Noun

miðja f (genitive singular miðju, nominative plural miðjur)

  1. middle, center

Declension
declension of miðja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative miðja miðjan miðjur miðjurnar
accusative miðju miðjuna miðjur miðjurnar
dative miðju miðjunni miðjum miðjunum
genitive miðju miðjunnar miðja miðjanna

Verb

miðja (weak verb, third-person singular past indicative miðjaði, supine miðjað)

  1. to center

Conjugation
miðja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að miðja
supine
(sagnbót)		 miðjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 miðjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég miðja við miðjum present
(nútíð)		 ég miðji við miðjum
þú miðjar þið miðjið þú miðjir þið miðjið
hann, hún, það miðjar þeir, þær, þau miðja hann, hún, það miðji þeir, þær, þau miðji
past
(þátíð)		 ég miðjaði við miðjuðum past
(þátíð)		 ég miðjaði við miðjuðum
þú miðjaðir þið miðjuðuð þú miðjaðir þið miðjuðuð
hann, hún, það miðjaði þeir, þær, þau miðjuðu hann, hún, það miðjaði þeir, þær, þau miðjuðu
imperative
(boðháttur)		 miðja (þú) miðjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
miðjaðu miðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
miðjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að miðjast
supine
(sagnbót)		 miðjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 miðjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég miðjast við miðjumst present
(nútíð)		 ég miðjist við miðjumst
þú miðjast þið miðjist þú miðjist þið miðjist
hann, hún, það miðjast þeir, þær, þau miðjast hann, hún, það miðjist þeir, þær, þau miðjist
past
(þátíð)		 ég miðjaðist við miðjuðumst past
(þátíð)		 ég miðjaðist við miðjuðumst
þú miðjaðist þið miðjuðust þú miðjaðist þið miðjuðust
hann, hún, það miðjaðist þeir, þær, þau miðjuðust hann, hún, það miðjaðist þeir, þær, þau miðjuðust
imperative
(boðháttur)		 miðjast (þú) miðjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
miðjastu miðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
miðjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 miðjaður miðjuð miðjað miðjaðir miðjaðar miðjuð
accusative
(þolfall)		 miðjaðan miðjaða miðjað miðjaða miðjaðar miðjuð
dative
(þágufall)		 miðjuðum miðjaðri miðjuðu miðjuðum miðjuðum miðjuðum
genitive
(eignarfall)		 miðjaðs miðjaðrar miðjaðs miðjaðra miðjaðra miðjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 miðjaði miðjaða miðjaða miðjuðu miðjuðu miðjuðu
accusative
(þolfall)		 miðjaða miðjuðu miðjaða miðjuðu miðjuðu miðjuðu
dative
(þágufall)		 miðjaða miðjuðu miðjaða miðjuðu miðjuðu miðjuðu
genitive
(eignarfall)		 miðjaða miðjuðu miðjaða miðjuðu miðjuðu miðjuðu

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją, whence also German Mitte.

Noun

miðja f (genitive miðju, plural miðjur)

  1. centre, middle
Declension
  Declension of miðja (weak jōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative miðja miðjan miðjur miðjurnar
accusative miðju miðjuna miðjur miðjurnar
dative miðju miðjunni miðjum miðjunum
genitive miðju miðjunnar miðja miðjanna
Descendants
  • Icelandic: miðja
  • Faroese: miðja
  • Norwegian Nynorsk: midje
  • Norwegian Bokmål: midje
  • Old Swedish: midhia
  • Danish: midje

Noun

miðja

  1. indefinite genitive plural of mið

Adjective

miðja

  1. inflection of miðr:
    1. strong feminine accusative singular
    2. strong masculine accusative plural
    3. weak masculine oblique singular
    4. weak feminine nominative singular
    5. weak neuter singular
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.