maaien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch mâyen, from Old Dutch *māien, from Proto-West Germanic *māan, from Proto-Germanic *mēaną.

Pronunciation

  • (file)
  • IPA(key): /ˈmaːi̯ə(n)/
  • Hyphenation: maai‧en
  • Rhymes: -aːi̯ən

Verb

maaien

  1. to mow
    Hij maaide het gras elke week.
    He mowed the grass every week.
    Ik moet het gazon maaien voordat het te hoog wordt.
    I need to mow the lawn before it gets too high.
    Ze maaide het veld met een oude handmaaier.
    She mowed the field with an old push mower.

Inflection

Inflection of maaien (weak)
infinitive maaien
past singular maaide
past participle gemaaid
infinitive maaien
gerund maaien n
present tense past tense
1st person singular maaimaaide
2nd person sing. (jij) maaitmaaide
2nd person sing. (u) maaitmaaide
2nd person sing. (gij) maaitmaaide
3rd person singular maaitmaaide
plural maaienmaaiden
subjunctive sing.1 maaiemaaide
subjunctive plur.1 maaienmaaiden
imperative sing. maai
imperative plur.1 maait
participles maaiendgemaaid
1) Archaic.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: maej
  • Sranan Tongo: mai
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.