kucać

Polish

Etymology

Dialectal form of an earlier kuczeć (attested in XVII century), from Proto-Slavic *kučati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈku.t͡sat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡sat͡ɕ
  • Syllabification: ku‧cać

Verb

kucać impf (perfective kucnąć)

  1. (intransitive) to squat, to crouch, to hunker (to bend deeply at the knees while resting on one's feet)
    Synonym: (regional) cząpać

Declension
Conjugation of kucać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kucać
present tense 1st kucam kucamy
2nd kucasz kucacie
3rd kuca kucają
impersonal kuca się
past tense 1st kucałem,
-(e)m kucał		 kucałam,
-(e)m kucała		 kucałom,
-(e)m kucało		 kucaliśmy,
-(e)śmy kucali		 kucałyśmy,
-(e)śmy kucały
2nd kucałeś,
-(e)ś kucał		 kucałaś,
-(e)ś kucała		 kucałoś,
-(e)ś kucało		 kucaliście,
-(e)ście kucali		 kucałyście,
-(e)ście kucały
3rd kucał kucała kucało kucali kucały
impersonal kucano
future tense 1st będę kucał,
będę kucać		 będę kucała,
będę kucać		 będę kucało,
będę kucać		 będziemy kucali,
będziemy kucać		 będziemy kucały,
będziemy kucać
2nd będziesz kucał,
będziesz kucać		 będziesz kucała,
będziesz kucać		 będziesz kucało,
będziesz kucać		 będziecie kucali,
będziecie kucać		 będziecie kucały,
będziecie kucać
3rd będzie kucał,
będzie kucać		 będzie kucała,
będzie kucać		 będzie kucało,
będzie kucać		 będą kucali,
będą kucać		 będą kucały,
będą kucać
impersonal będzie kucać się
conditional 1st kucałbym,
bym kucał		 kucałabym,
bym kucała		 kucałobym,
bym kucało		 kucalibyśmy,
byśmy kucali		 kucałybyśmy,
byśmy kucały
2nd kucałbyś,
byś kucał		 kucałabyś,
byś kucała		 kucałobyś,
byś kucało		 kucalibyście,
byście kucali		 kucałybyście,
byście kucały
3rd kucałby,
by kucał		 kucałaby,
by kucała		 kucałoby,
by kucało		 kucaliby,
by kucali		 kucałyby,
by kucały
impersonal kucano by
imperative 1st niech kucam kucajmy
2nd kucaj kucajcie
3rd niech kuca niech kucają
active adjectival participle kucający kucająca kucające kucający kucające
contemporary adverbial participle kucając
verbal noun kucanie

Further reading
  • kucać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kucać in Polish dictionaries at PWN

Silesian

Etymology

Borrowed from Bavarian kutzen + -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkut͡sat͡ɕ/
  • Rhymes: -ut͡sat͡ɕ
  • Syllabification: ku‧cać

Verb

kucać impf

  1. (intransitive) to cough lightly

Conjugation
Conjugation of kucać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kucać
present tense 1st kucōm kucōmy
2nd kucŏsz kucŏcie
3rd kucŏ kucajōm
past tense 1st kucołch,
kucołech,
kucoł żech		 kucałach
kucała żech		 kucałoch1)
kucało żech1)		 kucalimy,
kucalichmy		 kucałymy,
kucałychmy
2nd kucołś,
kucołeś,
kucoł żeś		 kucałaś
kucała żeś		 kucałoś1)
kucało żeś1)		 kucaliście,
kucali żeście		 kucałyście,
kucały żeście
3rd kucoł kucała kucało kucali kucały
future tense 1st bydã kucoł,
bydã kucać		 bydã kucała,
bydã kucać		 bydã kucało,1)
bydã kucać		 bydymy kucali,
bydymy kucać		 bydymy kucały,
bydymy kucać
2nd bydziesz kucoł,
bydziesz kucać		 bydziesz kucała,
bydziesz kucać		 bydziesz kucało,1)
bydziesz kucać		 bydziecie kucali,
bydziecie kucać		 bydziecie kucały,
bydziecie kucać
3rd bydzie kucoł,
bydzie kucać		 bydzie kucała,
bydzie kucać		 bydzie kucało,
bydzie kucać		 bydōm kucali,
bydōm kucać		 bydōm kucały,
bydōm kucać
pluperfect tense2)
 1st bōłch kucoł,
bōłech kucoł,
bōł żech kucoł		 byłach kucała
była żech kucała		 byłoch kucało1)
było żech kucało1)		 byli my kucali,
bylichmy kucali		 były my kucały,
byłychmy kucały
2nd bōłś kucoł,
bōłeś kucoł,
bōł żeś kucoł		 byłaś kucała
była żeś kucała		 byłoś kucało1)
było żeś kucało1)		 byliście kucali,
byli żeście kucali		 byłyście kucały,
były żeście kucały
3rd bōł kucoł była kucała było kucało1)
 były my kucali,
byłychmy kucali		 były kucały
conditional 1st bych kucoł bych kucała byście kucali by my kucały,
bychmy kucały
2nd byś kucoł byś kucała byście kucali byście kucały
3rd by kucoł by kucała by kucało by kucali by kucały
imperative 1st niych kucōm kucejmy
2nd kucej kucejcie
3rd niych kucŏ niych kucajōm
active adjectival participle kucajōncy kucajōncŏ kucajōnce kucajōncy kucajōnce
verbal noun kucanie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading
  • kucac in dykcjonorz.eu
  • kucać in silling.org
  • Bogdan Kallus (2020) “kucać”, in Słownik Gōrnoślōnskij Gŏdki, IV edition, Chorzów: Pro Loquela Silesiana, →ISBN, page 349
  • Barbara Podgórska, Adam Podgóski (2008) “kucać”, in Słownik gwar śląskich [A dictionary of Silesian lects], Katowice: Wydawnictwo KOS, →ISBN, page 149
  • Aleksandra Wencel (2023) “kucać”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski‎, page 346
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.