kroppa

From Swedish kropp.

• IPA^(key): /ˈkropːɑ/, [ˈkro̞pːɑ̝]
• Rhymes: -opːɑ
• Syllabification^(key): krop‧pa

kroppa (colloquial)

1. body (physical structure of a human)

• keho
• ruumis
• vartalo

• “kroppa”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish]‎ (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02

Compare English crop, which is ultimately related to Proto-Germanic *kruppaz.

• IPA^(key): /ˈkʰrɔhpa/
• Rhymes: -ɔhpa

kroppa (weak verb, third-person singular past indicative kroppaði, supine kroppað)

1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to pick
   • 2004 Icelandic Web of Science: Af hverju skilja sár eftir sig ör? (“Why do wounds scar?”)

     Ef kroppað er í sár á meðan það er að gróa grær það hægar og getur örið sem myndast legið dýpra fyrir vikið.

     A picked wound heals slower and the resulting scar may form deeper for that reason.

   Að kroppa kjöt af beini.

   To pick a bone.

   Hættu að kroppa í sárið.

   Stop picking the wound.

2. (transitive, intransitive, governs the accusative, of birds) to peck, to crop
   • 1928, Krummavísa (“Raven Song”, on the Icelandic Wikisource) by Jón Ásgeirsson

     Krummi krunkar úti,
     kallar á nafna sinn:
     „Ég fann höfud af hrúti
     hrygg og gæruskinn.“
     Komdu nú og kroppaðu með mér,
     krummi nafni minn.

     “Krummi croaks outside,
     calling his namesake:
     ‘I found the head of a ram,
     backbone and sheepskin.’
     Come now and peck with me,
     Krummi, my namesake.”

3. (transitive, intransitive, governs the accusative) to graze

• (kroppa): bíta gras

• kroppa í