kieł

See also: kiel and Kiel

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъlъ.

Pronunciation

IPA^(key): /kjɛw/
Audio (file)
Rhymes: -ɛw
Syllabification: kieł

Noun

kieł m inan

fang, canine tooth, cuspid
(informal, proscribed) tusk
Synonym: cios

Declension

Declension of kieł

	singular	plural
nominative	kieł	kły
genitive	kła	kłów
dative	kłowi	kłom
accusative	kieł	kły
instrumental	kłem	kłami
locative	kle	kłach
vocative	kle	kły

Related terms

adjectives

bezkłowy
kłowy

noun

kiełek

verb

kiełkować

Further reading

kieł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
kieł in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.