hræða

Icelandic

Etymology

From Old Norse hræða, from Proto-Germanic *hrēdijaną, related to *hradjaną (“to loosen, set free”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈr̥aiːða/
    Rhymes: -aiːða

Verb

hræða (weak verb, third-person singular past indicative hræddi, supine hrætt)

  1. to scare

Conjugation
hræða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hræða
supine
(sagnbót)		 hrætt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hræðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hræði við hræðum present
(nútíð)		 ég hræði við hræðum
þú hræðir þið hræðið þú hræðir þið hræðið
hann, hún, það hræðir þeir, þær, þau hræða hann, hún, það hræði þeir, þær, þau hræði
past
(þátíð)		 ég hræddi við hræddum past
(þátíð)		 ég hræddi við hræddum
þú hræddir þið hrædduð þú hræddir þið hrædduð
hann, hún, það hræddi þeir, þær, þau hræddu hann, hún, það hræddi þeir, þær, þau hræddu
imperative
(boðháttur)		 hræð (þú) hræðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hræddu hræðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hræðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hræðast
supine
(sagnbót)		 hræðst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hræðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hræðist við hræðumst present
(nútíð)		 ég hræðist við hræðumst
þú hræðist þið hræðist þú hræðist þið hræðist
hann, hún, það hræðist þeir, þær, þau hræðast hann, hún, það hræðist þeir, þær, þau hræðist
past
(þátíð)		 ég hræddist við hræddumst past
(þátíð)		 ég hræddist við hræddumst
þú hræddist þið hræddust þú hræddist þið hræddust
hann, hún, það hræddist þeir, þær, þau hræddust hann, hún, það hræddist þeir, þær, þau hræddust
imperative
(boðháttur)		 hræðst (þú) hræðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hræðstu hræðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hræddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hræddur hrædd hrætt hræddir hræddar hrædd
accusative
(þolfall)		 hræddan hrædda hrætt hrædda hræddar hrædd
dative
(þágufall)		 hræddum hræddri hræddu hræddum hræddum hræddum
genitive
(eignarfall)		 hrædds hræddrar hrædds hræddra hræddra hræddra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hræddi hrædda hrædda hræddu hræddu hræddu
accusative
(þolfall)		 hrædda hræddu hrædda hræddu hræddu hræddu
dative
(þágufall)		 hrædda hræddu hrædda hræddu hræddu hræddu
genitive
(eignarfall)		 hrædda hræddu hrædda hræddu hræddu hræddu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hrēdijaną, related to *hradjaną (“to loosen, set free”).

Verb

hræða (singular past indicative hræddi, plural past indicative hræddu, past participle hræddr)

  1. (transitive) to frighten
  2. (reflexive, with accusative) to be afraid of

Conjugation
Conjugation of hræða — active (weak class 1)
infinitive hræða
present participle hræðandi
past participle hræddr
indicative present past
1st-person singular hræði hrædda
2nd-person singular hræðir hræddir
3rd-person singular hræðir hræddi
1st-person plural hræðum hræddum
2nd-person plural hræðið hrædduð
3rd-person plural hræða hræddu
subjunctive present past
1st-person singular hræða hrædda
2nd-person singular hræðir hræddir
3rd-person singular hræði hræddi
1st-person plural hræðim hræddim
2nd-person plural hræðið hræddið
3rd-person plural hræði hræddi
imperative present
2nd-person singular hræð, hræði
1st-person plural hræðum
2nd-person plural hræðið
Conjugation of hræða — mediopassive (weak class 1)
infinitive hræðask
present participle hræðandisk
past participle hræzk
indicative present past
1st-person singular hræðumk hræddumk
2nd-person singular hræðisk hræddisk
3rd-person singular hræðisk hræddisk
1st-person plural hræðumsk hræddumsk
2nd-person plural hræðizk hrædduzk
3rd-person plural hræðask hræddusk
subjunctive present past
1st-person singular hræðumk hræddumk
2nd-person singular hræðisk hræddisk
3rd-person singular hræðisk hræddisk
1st-person plural hræðimsk hræddimsk
2nd-person plural hræðizk hræddizk
3rd-person plural hræðisk hræddisk
imperative present
2nd-person singular hræzk, hræðisk
1st-person plural hræðumsk
2nd-person plural hræðizk

Derived terms
  • hræðiliga (“dreadfully, fearfully”)
  • hræðiligr (“dreadful, fearful”)
  • hræðinn (“timid”)
  • hræddr (“afraid”)
  • hræzla (“dread, fear”)

Descendants
  • Danish: ræd
  • Faroese: ræða
  • Icelandic: hræða
  • Norwegian Bokmål: redd
  • Norwegian Nynorsk: reddast
  • Old Swedish: ræþa

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.