hijgen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch higen, from Old Dutch *hīgon, from Proto-West Germanic *hīgōn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɦɛi̯.ɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: hij‧gen
- Rhymes: -ɛi̯ɣən
Inflection
Inflection of hijgen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | hijgen | |||
past singular | hijgde | |||
past participle | gehijgd | |||
infinitive | hijgen | |||
gerund | hijgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | hijg | hijgde | ||
2nd person sing. (jij) | hijgt | hijgde | ||
2nd person sing. (u) | hijgt | hijgde | ||
2nd person sing. (gij) | hijgt | hijgde | ||
3rd person singular | hijgt | hijgde | ||
plural | hijgen | hijgden | ||
subjunctive sing.1 | hijge | hijgde | ||
subjunctive plur.1 | hijgen | hijgden | ||
imperative sing. | hijg | |||
imperative plur.1 | hijgt | |||
participles | hijgend | gehijgd | ||
1) Archaic. |
Inflection of hijgen (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | hijgen | |||
past singular | heeg | |||
past participle | gehegen | |||
infinitive | hijgen | |||
gerund | hijgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | hijg | heeg | ||
2nd person sing. (jij) | hijgt | heeg | ||
2nd person sing. (u) | hijgt | heeg | ||
2nd person sing. (gij) | hijgt | heegt | ||
3rd person singular | hijgt | heeg | ||
plural | hijgen | hegen | ||
subjunctive sing.1 | hijge | hege | ||
subjunctive plur.1 | hijgen | hegen | ||
imperative sing. | hijg | |||
imperative plur.1 | hijgt | |||
participles | hijgend | gehegen | ||
1) Archaic. |
Descendants
- Afrikaans: hyg
- → Papiamentu: hyg (dated)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.