flakka
English
Etymology
From colloquial Spanish flaka (“an elegant, charming woman”), derived from Spanish flaca (“skinny, slender”).
Pronunciation
Audio (AU) (file)
Icelandic
Etymology
From Old Norse flakka, from Proto-Germanic *flakkōn (“to flutter, wander, roam”), from Proto-Indo-European *pleḱ-, which could be related to Ancient Greek πλάζω (plázō, “to turn away from”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈflahka/
- Rhymes: -ahka
Verb
flakka (weak verb, third-person singular past indicative flakkaði, supine flakkað)
Conjugation
flakka — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að flakka | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
flakkað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
flakkandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég flakka | við flökkum | present (nútíð) |
ég flakki | við flökkum |
þú flakkar | þið flakkið | þú flakkir | þið flakkið | ||
hann, hún, það flakkar | þeir, þær, þau flakka | hann, hún, það flakki | þeir, þær, þau flakki | ||
past (þátíð) |
ég flakkaði | við flökkuðum | past (þátíð) |
ég flakkaði | við flökkuðum |
þú flakkaðir | þið flökkuðuð | þú flakkaðir | þið flökkuðuð | ||
hann, hún, það flakkaði | þeir, þær, þau flökkuðu | hann, hún, það flakkaði | þeir, þær, þau flökkuðu | ||
imperative (boðháttur) |
flakka (þú) | flakkið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
flakkaðu | flakkiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Pronunciation
- IPA(key): /²flɑkːɑ/
Verb
flakka (present tense flakkar, past tense flakka, past participle flakka, passive infinitive flakkast, present participle flakkande, imperative flakka/flakk)
References
- “flakka” in The Nynorsk Dictionary.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.