fietsen

Dutch

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfitsə(n)/
  • Audio(file)

Etymology 1

From fiets +‎ -en.

Verb

fietsen

  1. (intransitive) to ride or cycle a bicycle, to bike
Inflection
Inflection of fietsen (weak)
infinitive fietsen
past singular fietste
past participle gefietst
infinitive fietsen
gerund fietsen n
present tense past tense
1st person singular fietsfietste
2nd person sing. (jij) fietstfietste
2nd person sing. (u) fietstfietste
2nd person sing. (gij) fietstfietste
3rd person singular fietstfietste
plural fietsenfietsten
subjunctive sing.1 fietsefietste
subjunctive plur.1 fietsenfietsten
imperative sing. fiets
imperative plur.1 fietst
participles fietsendgefietst
1) Archaic.
Derived terms
  • doorfietsen
  • fietser
  • infietsen
  • meefietsen
  • omfietsen
  • terugfietsen
Descendants
  • Afrikaans: fiets

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

fietsen

  1. plural of fiets
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.