dolfijn

See also: Dolfijn

Dutch

Een springende dolfijn. — A jumping dolphin.

Etymology 1

From Middle Dutch delfijn, from Latin delphīnus, from Ancient Greek δελφίς (delphís). Cognate with English dolphin.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔlˈfɛi̯n/
  • (file)
  • Hyphenation: dol‧fijn
  • Rhymes: -ɛi̯n

Noun

dolfijn m (plural dolfijnen, diminutive dolfijntje n)

  1. dolphin, sea mammal of the family Delphinidae
    Hypernym: tandwalvis
    Dolfijnen waren heilige dieren voor de oude Grieken, die de dolfijn associëerden met de zonnegod Apollo.
    Dolphins were sacred animals to the ancient Greeks, who associated the dolphin with the sun-god Apollo.
Derived terms
  • dolfinarium
Descendants
  • Afrikaans: dolfyn
  • Papiamentu: dòlfèin
  • West Frisian: dolfyn

Etymology 2

From dol (wildly) + fijn (pleasant).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɔl.fɛi̯n/
  • (file)
  • Hyphenation: dol‧fijn

Adjective

dolfijn (comparative dolfijner, superlative dolfijnst)

  1. (uncommon) exceptionally amusing, wildly enjoyable
Inflection
Inflection of dolfijn
uninflected dolfijn
inflected dolfijne
comparative dolfijner
positive comparative superlative
predicative/adverbial dolfijndolfijnerhet dolfijnst
het dolfijnste
indefinite m./f. sing. dolfijnedolfijneredolfijnste
n. sing. dolfijndolfijnerdolfijnste
plural dolfijnedolfijneredolfijnste
definite dolfijnedolfijneredolfijnste
partitive dolfijnsdolfijners
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.