diftongeren

Dutch

Etymology

From diftong + -eren.

Pronunciation

  • (file)
  • Hyphenation: dif‧ton‧ge‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

diftongeren

  1. (ergative) to diphthongise

Inflection

Inflection of diftongeren (weak)
infinitive diftongeren
past singular diftongeerde
past participle gediftongeerd
infinitive diftongeren
gerund diftongeren n
present tense past tense
1st person singular diftongeerdiftongeerde
2nd person sing. (jij) diftongeertdiftongeerde
2nd person sing. (u) diftongeertdiftongeerde
2nd person sing. (gij) diftongeertdiftongeerde
3rd person singular diftongeertdiftongeerde
plural diftongerendiftongeerden
subjunctive sing.1 diftongerediftongeerde
subjunctive plur.1 diftongerendiftongeerden
imperative sing. diftongeer
imperative plur.1 diftongeert
participles diftongerendgediftongeerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.