bekvechten

Compound of bek (“maw, trap”) +‎ vechten (“fight”).

• IPA^(key): /ˈbɛkˌfɛx.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bek‧vech‧ten

bekvechten

1. (intransitive) to bicker, to argue verbally [from 1844]
   • 1844, Klikspaan (Johannes Kneppelhout), Studentenleven door Klikspaan Augustus 1841 - Februarij 1844, publ. by H. W. Hazenberg & Comp., page 555.
   • De oppositie kijkt nijdig, loopt langzaam, bekvecht met diegenen der vrienden, die van eene tegenovergestelde meening waren, zweert bij hoog en laag, dat ze uit het Corps gaan en herhaalt, dat ze 't een kinderachtigen, flaauwen boel vinden.

     The opposition look furiously, walk slowly, bicker with those of the friends, who were of an opposite opinion, swear high and low that they will leave the fraternity and repeats that they think it is a childish, tastless situation.

• bekvechter
• gebekvecht