błyskaniec

Polish

Etymology

From błyskanie +‎ -ec. First attested in 1904.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bwɨsˈka.ɲɛt͡s/
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: błys‧ka‧niec

Noun

błyskaniec m inan

  1. (archaic) lightning, lightning bolt (weather phenomenon)
    Synonym: błyskawica

Declension
Declension of błyskaniec
singular plural
nominative błyskaniec błyskańce
genitive błyskańca błyskańców
dative błyskańcowi błyskańcom
accusative błyskaniec błyskańce
instrumental błyskańcem błyskańcami
locative błyskańcu błyskańcach
vocative błyskańcu błyskańce
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References
  1. Stanisław Wyspiański (1904) Legenda II‎, page 16
  2. błyskaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.