alleen

From Middle Dutch allêne, from Old Dutch *allēno, from al +‎ ēno. Morphologically equivalent to modern al +‎ een.

• IPA^(key): /ɑˈleːn/

• audio

  (file)

• Hyphenation: al‧leen
• Rhymes: -eːn

alleen (comparative allener, superlative alleenst)

1. alone, by oneself

   Hij ging naar de filmzaal alleen.

   He went to the cinema alone.

   Ze reisde alleen naar het buitenland.

   She traveled abroad by herself.

   Ik kan het wel alleen afhandelen.

   I can handle it on my own.

   Na een drukke dag geniet ze van een momentje alleen.

   After a busy day, she enjoys a moment alone.

   Na de verhuizing voelde ze zich allener dan ooit.

   After the move, she felt more alone than ever.

   Ik was de hele avond alleen.

   I was alone all evening.

   Ontmoet ons achter de verlaten fabriek. Kom alleen.

   Meet us behind the abandoned factory. Come alone.

2. lonely

   Na de verhuizing voelde ze zich alleen en verdrietig.

   After the move, she felt lonely and sad.

   Hij is altijd alleen en heeft weinig sociale contacten.

   He is always lonely and has few social contacts.

   Oudere mensen kunnen zich soms alleen voelen, vooral als ze ver van hun familie wonen.

   Elderly people can sometimes feel lonely, especially if they live far from their family.

• allenig
• (lonely): eenzaam

• alleenheerschappij
• alleenrecht
• alleenstaand
• allenig
• moederziel alleen

• Berbice Creole Dutch: alen
• Negerhollands: alleen
• Skepi Creole Dutch: alin

alleen

1. only, exclusively

   Ik heb alleen interesse in biologische producten.

   I have only interest in organic products.

   De toegang is alleen voor leden.

   The access is exclusively for members.

2. just, only, merely

   Hij is alleen maar geïnteresseerd in geld.

   He is just interested in money.

   Ik wilde hem iets vertellen, maar hij was alleen maar met zichzelf bezig.

   I wanted to tell him something, but he was only concerned with himself.

• (only, exclusively): enkel

alleen

1. third-person form of alle

• anelle

alleen

1. inflection of allear:
   1. third-person plural present subjunctive
   2. third-person plural imperative

Cognate to German allein.

IPA^(key): /ɑˈleːn/

alleen

1. (in several dialects, including Low Prussian) alone (solitary)

   he ös alleen

   he is alone

alleen

1. (in several dialects, including Low Prussian) alone (solo)

   alleen gan

   to walk alone

2. (in several dialects, including Low Prussian) alone (without the help of others)

• alléen

alleen m

1. definite singular of allé

• alléen

alleen m

1. definite singular of allé