afkorten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afcorten. Equivalent to af + korten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfkɔrtə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: af‧kor‧ten

Verb

afkorten

  1. (transitive) to shorten
  2. (transitive) to abbreviate
  3. (transitive) to abridge

Inflection

Inflection of afkorten (weak, separable)
infinitive afkorten
past singular kortte af
past participle afgekort
infinitive afkorten
gerund afkorten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kort afkortte afafkortafkortte
2nd person sing. (jij) kort afkortte afafkortafkortte
2nd person sing. (u) kort afkortte afafkortafkortte
2nd person sing. (gij) kort afkortte afafkortafkortte
3rd person singular kort afkortte afafkortafkortte
plural korten afkortten afafkortenafkortten
subjunctive sing.1 korte afkortte afafkorteafkortte
subjunctive plur.1 korten afkortten afafkortenafkortten
imperative sing. kort af
imperative plur.1 kort af
participles afkortendafgekort
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.