adelen

Dutch

Etymology

From adel + -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːdələ(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ade‧len

Verb

adelen

  1. (transitive) to ennoble (to bestow with nobility)
    De koning besloot de moedige ridder te adelen.The king decided to ennoble the brave knight.
    Na zijn heldendaad werd hij geadeld door de vorst.After his act of heroism, he was ennobled by the monarch.
    Het was een zeldzame eer om te worden geadeld in die tijd.It was a rare honor to be ennobled during that era.
  2. (transitive) to ennoble, elevate, edify
    Zijn woorden adelden de geest van de luisteraars.His words ennobled the spirits of the listeners.
    Literatuur heeft de kracht om de ziel te adelen.Literature has the power to elevate the soul.
    Muziek kan onze gedachten adelen en verheffen.Music can edify and uplift our thoughts.

Inflection

Inflection of adelen (weak)
infinitive adelen
past singular adelde
past participle geadeld
infinitive adelen
gerund adelen n
present tense past tense
1st person singular adeladelde
2nd person sing. (jij) adeltadelde
2nd person sing. (u) adeltadelde
2nd person sing. (gij) adeltadelde
3rd person singular adeltadelde
plural adelenadelden
subjunctive sing.1 adeleadelde
subjunctive plur.1 adelenadelden
imperative sing. adel
imperative plur.1 adelt
participles adelendgeadeld
1) Archaic.

Finnish

Noun

adelen

  1. genitive singular of adele

Norwegian Bokmål

Noun

adelen m

  1. definite singular of adel

Norwegian Nynorsk

Noun

adelen m

  1. definite singular of adel
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.