ἠμαθόεις

Ancient Greek

Etymology

From a variant of Epic Greek ἄμαθος (ámathos), ψάμαθος (psámathos, “sand”) +‎ -εις (-eis).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ma.tʰó.eːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.maˈtʰo.is/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.maˈθo.is/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.maˈθo.is/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.maˈθo.is/

Adjective

ἠμᾰθόεις • (ēmathóeis) m or f (neuter ἠμᾰθόεν); third declension

(Epic) sandy (epithet of Pylos)
Synonym: ὑπόψαμμος (hupópsammos)

Declension

Third declension of ἠμᾰθόεις; ἠμᾰθόεν (Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἠμᾰθόεις ēmathóeis	ἠμᾰθόεν ēmathóen	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντες ēmathóentes	ἠμᾰθόεντᾰ ēmathóenta
Genitive	ἠμᾰθόεντος ēmathóentos	ἠμᾰθόεντος ēmathóentos	ἠμᾰθοέντοιῐν ēmathoéntoiin	ἠμᾰθοέντοιῐν ēmathoéntoiin	ἠμᾰθοέντων ēmathoéntōn	ἠμᾰθοέντων ēmathoéntōn
Dative	ἠμᾰθόεντῐ ēmathóenti	ἠμᾰθόεντῐ ēmathóenti	ἠμᾰθοέντοιῐν ēmathoéntoiin	ἠμᾰθοέντοιῐν ēmathoéntoiin	ἠμᾰθόεισῐ / ἠμᾰθόεισῐν / ἠμᾰθοέντεσσῐ / ἠμᾰθοέντεσσῐν / ἠμᾰθοέντεσῐ / ἠμᾰθοέντεσῐν ēmathóeisi(n) / ēmathoéntessi(n) / ēmathoéntesi(n)	ἠμᾰθόεισῐ / ἠμᾰθόεισῐν / ἠμᾰθοέντεσσῐ / ἠμᾰθοέντεσσῐν / ἠμᾰθοέντεσῐ / ἠμᾰθοέντεσῐν ēmathóeisi(n) / ēmathoéntessi(n) / ēmathoéntesi(n)
Accusative	ἠμᾰθόεντᾰ ēmathóenta	ἠμᾰθόεν ēmathóen	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντᾰς ēmathóentas	ἠμᾰθόεντᾰ ēmathóenta
Vocative	ἠμᾰθόεις ēmathóeis	ἠμᾰθόεν ēmathóen	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντε ēmathóente	ἠμᾰθόεντες ēmathóentes	ἠμᾰθόεντᾰ ēmathóenta
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.