ἀείδω

Ancient Greek

Alternative forms

ᾄδω (ā́idō) — Attic, except in Aeschylus

Etymology

From Proto-Hellenic *awéidō.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ěː.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈi.do/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈi.ðo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈi.ðo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈi.ðo/

Verb

ἀείδω • (aeídō) (Epic, Tragic, Ionic, Doric)

(transitive, intransitive) to sing, chant, praise
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.1–2:
  Μῆνιν ἄειδε, θεᾱ́, Πηληϊάδε͜ω Ἀχιλῆος / οὐλομένην, ἣ μῡρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε ...
  Mênin áeide, theā́, Pēlēïáde͜ō Akhilêos / ouloménēn, hḕ mūrí’ Akhaioîs álge’ éthēke ...
  1898 translation by Samuel Butler
  Sing, O goddess, the rage of Achilles son of Peleus, that brought countless ills upon the Achaeans.
(transitive, intransitive) to make various noises: hoot, howl, croak
- 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 223c:
  ἐξεγρέσθαι δὲ πρὸς ἡμέραν ἤδη ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων
  exegrésthai dè pròs hēméran ḗdē alektruónōn āidóntōn
  and [Aristodemus] was woken up when it was already nearly day by cocks crowing
(transitive) to celebrate, praise
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 8.25
- 500 BCE – 400 BCE, Bacchylides, Collected Works 6.6

Inflection

Present: ἀείδω, ἀείδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀείδω	ἀείδεις	ἀείδει	ἀείδετον	ἀείδετον	ἀείδομεν	ἀείδετε	ἀείδουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀείδω	ἀείδῃς	ἀείδῃ	ἀείδητον	ἀείδητον	ἀείδωμεν	ἀείδητε	ἀείδωσῐ(ν)
	optative	ἀείδοιμῐ	ἀείδοις	ἀείδοι	ἀείδοιτον	ἀειδοίτην	ἀείδοιμεν	ἀείδοιτε	ἀείδοιεν
	imperative		ἄειδε	ἀειδέτω	ἀείδετον	ἀειδέτων		ἀείδετε	ἀειδόντων
middle/ passive	indicative	ἀείδομαι	ἀείδῃ, ἀείδει	ἀείδεται	ἀείδεσθον	ἀείδεσθον	ἀειδόμεθᾰ	ἀείδεσθε	ἀείδονται
	subjunctive	ἀείδωμαι	ἀείδῃ	ἀείδηται	ἀείδησθον	ἀείδησθον	ἀειδώμεθᾰ	ἀείδησθε	ἀείδωνται
	optative	ἀειδοίμην	ἀείδοιο	ἀείδοιτο	ἀείδοισθον	ἀειδοίσθην	ἀειδοίμεθᾰ	ἀείδοισθε	ἀείδοιντο
	imperative		ἀείδου	ἀειδέσθω	ἀείδεσθον	ἀειδέσθων		ἀείδεσθε	ἀειδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀείδειν				ἀείδεσθαι
participle	m	ἀείδων				ἀειδόμενος
	f	ἀείδουσᾰ				ἀειδομένη
	n	ἀεῖδον				ἀειδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ᾄδω, ᾄδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾄδω	ᾄδεις	ᾄδει	ᾄδετον	ᾄδετον	ᾄδομεν	ᾄδετε	ᾄδουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾄδω	ᾄδῃς	ᾄδῃ	ᾄδητον	ᾄδητον	ᾄδωμεν	ᾄδητε	ᾄδωσῐ(ν)
	optative	ᾄδοιμῐ	ᾄδοις	ᾄδοι	ᾄδοιτον	ᾀδοίτην	ᾄδοιμεν	ᾄδοιτε	ᾄδοιεν
	imperative		ᾆδε	ᾀδέτω	ᾄδετον	ᾀδέτων		ᾄδετε	ᾀδόντων
middle/ passive	indicative	ᾄδομαι	ᾄδῃ, ᾄδει	ᾄδεται	ᾄδεσθον	ᾄδεσθον	ᾀδόμεθᾰ	ᾄδεσθε	ᾄδονται
	subjunctive	ᾄδωμαι	ᾄδῃ	ᾄδηται	ᾄδησθον	ᾄδησθον	ᾀδώμεθᾰ	ᾄδησθε	ᾄδωνται
	optative	ᾀδοίμην	ᾄδοιο	ᾄδοιτο	ᾄδοισθον	ᾀδοίσθην	ᾀδοίμεθᾰ	ᾄδοισθε	ᾄδοιντο
	imperative		ᾄδου	ᾀδέσθω	ᾄδεσθον	ᾀδέσθων		ᾄδεσθε	ᾀδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾄδειν				ᾄδεσθαι
participle	m	ᾄδων				ᾀδόμενος
	f	ᾄδουσᾰ				ᾀδομένη
	n	ᾆδον				ᾀδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤειδον, ἠειδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤειδον	ἤειδες	ἤειδε(ν)	ἠείδετον	ἠειδέτην	ἠείδομεν	ἠείδετε	ἤειδον
middle/ passive	indicative	ἠειδόμην	ἠείδου	ἠείδετο	ἠείδεσθον	ἠειδέσθην	ἠειδόμεθᾰ	ἠείδεσθε	ἠείδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾖδον, ᾐδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾖδον	ᾖδες	ᾖδε(ν)	ᾔδετον	ᾐδέτην	ᾔδομεν	ᾔδετε	ᾖδον
middle/ passive	indicative	ᾐδόμην	ᾔδου	ᾔδετο	ᾔδεσθον	ᾐδέσθην	ᾐδόμεθᾰ	ᾔδεσθε	ᾔδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀείσω, ἀείσομαι, ἀεισθήσομαι (Usually middle, active is rare)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀείσω	ἀείσεις	ἀείσει	ἀείσετον	ἀείσετον	ἀείσομεν	ἀείσετε	ἀείσουσῐ(ν)
active	optative	ἀείσοιμῐ	ἀείσοις	ἀείσοι	ἀείσοιτον	ἀεισοίτην	ἀείσοιμεν	ἀείσοιτε	ἀείσοιεν
middle	indicative	ἀείσομαι	ἀείσῃ, ἀείσει	ἀείσεται	ἀείσεσθον	ἀείσεσθον	ἀεισόμεθᾰ	ἀείσεσθε	ἀείσονται
middle	optative	ἀεισοίμην	ἀείσοιο	ἀείσοιτο	ἀείσοισθον	ἀεισοίσθην	ἀεισοίμεθᾰ	ἀείσοισθε	ἀείσοιντο
passive	indicative	ἀεισθήσομαι	ἀεισθήσῃ	ἀεισθήσεται	ἀεισθήσεσθον	ἀεισθήσεσθον	ἀεισθησόμεθᾰ	ἀεισθήσεσθε	ἀεισθήσονται
passive	optative	ἀεισθησοίμην	ἀεισθήσοιο	ἀεισθήσοιτο	ἀεισθήσοισθον	ἀεισθησοίσθην	ἀεισθησοίμεθᾰ	ἀεισθήσοισθε	ἀεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀείσειν			ἀείσεσθαι		ἀεισθήσεσθαι
participle	m	ἀείσων			ἀεισόμενος		ἀεισθησόμενος
	f	ἀείσουσᾰ			ἀεισομένη		ἀεισθησομένη
	n	ἀεῖσον			ἀεισόμενον		ἀεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾄσω, ᾄσομαι, ᾀσθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾄσω	ᾄσεις	ᾄσει	ᾄσετον	ᾄσετον	ᾄσομεν	ᾄσετε	ᾄσουσῐ(ν)
active	optative	ᾄσοιμῐ	ᾄσοις	ᾄσοι	ᾄσοιτον	ᾀσοίτην	ᾄσοιμεν	ᾄσοιτε	ᾄσοιεν
middle	indicative	ᾄσομαι	ᾄσῃ, ᾄσει	ᾄσεται	ᾄσεσθον	ᾄσεσθον	ᾀσόμεθᾰ	ᾄσεσθε	ᾄσονται
middle	optative	ᾀσοίμην	ᾄσοιο	ᾄσοιτο	ᾄσοισθον	ᾀσοίσθην	ᾀσοίμεθᾰ	ᾄσοισθε	ᾄσοιντο
passive	indicative	ᾀσθήσομαι	ᾀσθήσῃ	ᾀσθήσεται	ᾀσθήσεσθον	ᾀσθήσεσθον	ᾀσθησόμεθᾰ	ᾀσθήσεσθε	ᾀσθήσονται
passive	optative	ᾀσθησοίμην	ᾀσθήσοιο	ᾀσθήσοιτο	ᾀσθήσοισθον	ᾀσθησοίσθην	ᾀσθησοίμεθᾰ	ᾀσθήσοισθε	ᾀσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾄσειν			ᾄσεσθαι		ᾀσθήσεσθαι
participle	m	ᾄσων			ᾀσόμενος		ᾀσθησόμενος
	f	ᾄσουσᾰ			ᾀσομένη		ᾀσθησομένη
	n	ᾆσον			ᾀσόμενον		ᾀσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾅσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ᾅσομαι	ᾅσεαι	ᾅσεται	ᾅσεσθον	ᾅσεσθον	ᾁσόμε(σ)θᾰ	ᾅσεσθε	ᾅσονται
middle	optative	ᾁσοίμην	ᾅσοιο	ᾅσοιτο	ᾅσοισθον	ᾁσοίσθην	ᾁσοίμε(σ)θᾰ	ᾅσοισθε	ᾁσοίᾰτο
					middle
infinitive					ᾅσεσθαι
participle	m				ᾁσόμενος
	f				ᾁσομένη
	n				ᾁσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤεισᾰ, ἠεισᾰ́μην, ἠείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤεισᾰ	ἤεισᾰς	ἤεισε(ν)	ἠείσᾰτον	ἠεισᾰ́την	ἠείσᾰμεν	ἠείσᾰτε	ἤεισᾰν
	subjunctive	ἀείσω	ἀείσῃς	ἀείσῃ	ἀείσητον	ἀείσητον	ἀείσωμεν	ἀείσητε	ἀείσωσῐ(ν)
	optative	ἀείσαιμῐ	ἀείσειᾰς, ἀείσαις	ἀείσειε(ν), ἀείσαι	ἀείσαιτον	ἀεισαίτην	ἀείσαιμεν	ἀείσαιτε	ἀείσειᾰν, ἀείσαιεν
	imperative		ἄεισον	ἀεισᾰ́τω	ἀείσᾰτον	ἀεισᾰ́των		ἀείσᾰτε	ἀεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἠεισᾰ́μην	ἠείσω	ἠείσᾰτο	ἠείσᾰσθον	ἠεισᾰ́σθην	ἠεισᾰ́μεθᾰ	ἠείσᾰσθε	ἠείσᾰντο
	subjunctive	ἀείσωμαι	ἀείσῃ	ἀείσηται	ἀείσησθον	ἀείσησθον	ἀεισώμεθᾰ	ἀείσησθε	ἀείσωνται
	optative	ἀεισαίμην	ἀείσαιο	ἀείσαιτο	ἀείσαισθον	ἀεισαίσθην	ἀεισαίμεθᾰ	ἀείσαισθε	ἀείσαιντο
	imperative		ἄεισαι	ἀεισᾰ́σθω	ἀείσᾰσθον	ἀεισᾰ́σθων		ἀείσᾰσθε	ἀεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἠείσθην	ἠείσθης	ἠείσθη	ἠείσθητον	ἠεισθήτην	ἠείσθημεν	ἠείσθητε	ἠείσθησᾰν
	subjunctive	ἀεισθῶ	ἀεισθῇς	ἀεισθῇ	ἀεισθῆτον	ἀεισθῆτον	ἀεισθῶμεν	ἀεισθῆτε	ἀεισθῶσῐ(ν)
	optative	ἀεισθείην	ἀεισθείης	ἀεισθείη	ἀεισθεῖτον, ἀεισθείητον	ἀεισθείτην, ἀεισθειήτην	ἀεισθεῖμεν, ἀεισθείημεν	ἀεισθεῖτε, ἀεισθείητε	ἀεισθεῖεν, ἀεισθείησᾰν
	imperative		ἀείσθητῐ	ἀεισθήτω	ἀείσθητον	ἀεισθήτων		ἀείσθητε	ἀεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀεῖσαι			ἀείσᾰσθαι		ἀεισθῆναι
participle	m	ἀείσᾱς			ἀεισᾰ́μενος		ἀεισθείς
	f	ἀείσᾱσᾰ			ἀεισᾰμένη		ἀεισθεῖσᾰ
	n	ἀεῖσᾰν			ἀεισᾰ́μενον		ἀεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾖσᾰ, ᾐσᾰ́μην, ᾔσθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾖσᾰ	ᾖσᾰς	ᾖσε(ν)	ᾔσᾰτον	ᾐσᾰ́την	ᾔσᾰμεν	ᾔσᾰτε	ᾖσᾰν
	subjunctive	ᾄσω	ᾄσῃς	ᾄσῃ	ᾄσητον	ᾄσητον	ᾄσωμεν	ᾄσητε	ᾄσωσῐ(ν)
	optative	ᾄσαιμῐ	ᾄσειᾰς, ᾄσαις	ᾄσειε(ν), ᾄσαι	ᾄσαιτον	ᾀσαίτην	ᾄσαιμεν	ᾄσαιτε	ᾄσειᾰν, ᾄσαιεν
	imperative		ᾆσον	ᾀσᾰ́τω	ᾄσᾰτον	ᾀσᾰ́των		ᾄσᾰτε	ᾀσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐσᾰ́μην	ᾔσω	ᾔσᾰτο	ᾔσᾰσθον	ᾐσᾰ́σθην	ᾐσᾰ́μεθᾰ	ᾔσᾰσθε	ᾔσᾰντο
	subjunctive	ᾄσωμαι	ᾄσῃ	ᾄσηται	ᾄσησθον	ᾄσησθον	ᾀσώμεθᾰ	ᾄσησθε	ᾄσωνται
	optative	ᾀσαίμην	ᾄσαιο	ᾄσαιτο	ᾄσαισθον	ᾀσαίσθην	ᾀσαίμεθᾰ	ᾄσαισθε	ᾄσαιντο
	imperative		ᾆσαι	ᾀσᾰ́σθω	ᾄσᾰσθον	ᾀσᾰ́σθων		ᾄσᾰσθε	ᾀσᾰ́σθων
passive	indicative	ᾔσθην	ᾔσθης	ᾔσθη	ᾔσθητον	ᾐσθήτην	ᾔσθημεν	ᾔσθητε	ᾔσθησᾰν
	subjunctive	ᾀσθῶ	ᾀσθῇς	ᾀσθῇ	ᾀσθῆτον	ᾀσθῆτον	ᾀσθῶμεν	ᾀσθῆτε	ᾀσθῶσῐ(ν)
	optative	ᾀσθείην	ᾀσθείης	ᾀσθείη	ᾀσθεῖτον, ᾀσθείητον	ᾀσθείτην, ᾀσθειήτην	ᾀσθεῖμεν, ᾀσθείημεν	ᾀσθεῖτε, ᾀσθείητε	ᾀσθεῖεν, ᾀσθείησᾰν
	imperative		ᾄσθητῐ	ᾀσθήτω	ᾄσθητον	ᾀσθήτων		ᾄσθητε	ᾀσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾆσαι			ᾄσᾰσθαι		ᾀσθῆναι
participle	m	ᾄσᾱς			ᾀσᾰ́μενος		ᾀσθείς
	f	ᾄσᾱσᾰ			ᾀσᾰμένη		ᾀσθεῖσᾰ
	n	ᾆσᾰν			ᾀσᾰ́μενον		ᾀσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἄεισᾰ, ἀεισᾰ́μην, ἀείσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄεισᾰ	ἄεισᾰς	ἄεισε(ν)	ἀείσᾰτον	ἀεισᾰ́την	ἀείσᾰμεν	ἀείσᾰτε	ἄεισᾰν
	subjunctive	ἀείσω, ἀείσωμῐ	ἀείσῃς, ἀείσῃσθᾰ	ἀείσῃ, ἀείσῃσῐ	ἀείσητον	ἀείσητον	ἀείσωμεν	ἀείσητε	ἀείσωσῐ(ν)
	optative	ἀείσαιμῐ	ἀείσαις, ἀείσαισθᾰ, ἀείσειᾰς	ἀείσειε(ν), ἀείσαι	ἀεισεῖτον	ἀεισείτην	ἀεισεῖμεν	ἀεισεῖτε	ἀεισεῖεν
	imperative		ἄεισον	ἀεισᾰ́τω	ἀείσᾰτον	ἀεισᾰ́των		ἀείσᾰτε	ἀεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἀεισᾰ́μην	ἀείσᾰο	ἀείσᾰτο	ἀείσᾰσθον	ἀεισᾰ́σθην	ἀεισᾰ́με(σ)θᾰ	ἀείσᾰσθε	ἀείσᾰντο
	subjunctive	ἀείσωμαι	ἀείσηαι	ἀείσηται	ἀείσησθον	ἀείσησθον	ἀεισώμε(σ)θᾰ	ἀείσησθε	ἀείσωνται
	optative	ἀεισαίμην	ἀείσαιο	ἀείσαιτο	ἀείσαισθον	ἀεισαίσθην	ἀεισαίμε(σ)θᾰ	ἀείσαισθε	ἀεισαίᾰτο
	imperative		ἄεισαι	ἀεισᾰ́σθω	ἀείσᾰσθον	ἀεισᾰ́σθων		ἀείσᾰσθε	ἀεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἀείσθην	ἀείσθης	ἀείσθη	ἀείσθητον	ἀεισθήτην	ἀείσθημεν	ἀείσθητε	ἀείσθησᾰν, ἄεισθεν
	subjunctive	ἀεισθῶ	ἀεισθῇς	ἀεισθῇ	ἀεισθῆτον	ἀεισθῆτον	ἀεισθῶμεν	ἀεισθῆτε	ἀεισθῶσῐ(ν)
	optative	ἀεισθείην	ἀεισθείης	ἀεισθείη	ἀεισθεῖτον, ἀεισθείητον	ἀεισθείτην, ἀεισθειήτην	ἀεισθεῖμεν, ἀεισθείημεν	ἀεισθεῖτε, ἀεισθείητε	ἀείσθειεν, ἀεισθείησᾰν
	imperative		ἀείσθητῐ	ἀεισθήτω	ἀείσθητον	ἀεισθήτων		ἀείσθητε	ἀεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀεῖσαι/ἀεισᾰ́μεν/ἀεισᾰμέναι			ἀείσᾰσθαι		ἀεισθῆναι/ἀεισθήμεναι
participle	m	ἀείσᾱς			ἀεισᾰ́μενος		ἀεισθείς
	f	ἀείσᾱσᾰ			ἀεισᾰμένη		ἀεισθεῖσᾰ
	n	ἀεῖσᾰν			ἀεισᾰ́μενον		ἀεισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾖσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ᾖσμαι	ᾖσαι	ᾖσται	ᾖσθον	ᾖσθον	ᾔσμεθᾰ	ᾖσθε	ᾔσᾰται
	subjunctive	ᾐσμένος ὦ	ᾐσμένος ᾖς	ᾐσμένος ᾖ	ᾐσμένω ἦτον	ᾐσμένω ἦτον	ᾐσμένοι ὦμεν	ᾐσμένοι ἦτε	ᾐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾐσμένος εἴην	ᾐσμένος εἴης	ᾐσμένος εἴη	ᾐσμένω εἴητον/εἶτον	ᾐσμένω εἰήτην/εἴτην	ᾐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾐσμένοι εἴητε/εἶτε	ᾐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾖσο	ᾔσθω	ᾖσθον	ᾔσθων		ᾖσθε	ᾔσθων
						middle/passive
infinitive						ᾖσθαι
participle	m					ᾐσμένος
	f					ᾐσμένη
	n					ᾐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾔσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ᾔσμην	ᾖσο	ᾖστο	ᾖσθον	ᾔσθην	ᾔσμεθᾰ	ᾖσθε	ᾔσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀοιδή (aoidḗ), ᾠδή (ōidḗ, “song”)
ἀοιδός (aoidós), ᾠδός (ōidós, “singer”)
ἀοίδιμος (aoídimos, “famous in song”)

Related terms

αὐδή (audḗ)
ὑδέω (hudéō)

Descendants

→ Esperanto: aedo

References

“ἀείδω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀείδω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ἀείδω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἀείδω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀείδω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀείδω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
“ἀείδω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- carol idem, page 114.
- celebrate idem, page 120.
- chant idem, page 124.
- chirp idem, page 130.
- commemorate idem, page 147.
- crow idem, page 186.
- extol idem, page 297.
- glorify idem, page 363.
- hymn idem, page 412.
- immortalise idem, page 418.
- intone idem, page 454.
- laud idem, page 478.
- magnify idem, page 507.
- pipe idem, page 614.
- praise idem, page 631.
- sing idem, page 777.
- warble idem, page 964.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.